Μίκης Θεοδωράκης: «Τα πιο δυνατά και όμορφα χρόνια μου ήταν μέσα στις γραμμές του ΚΚΕ»

«Τα πιο δυνατά και όμορφα χρόνια μου ήταν μέσα στις γραμμές του ΚΚΕ» 

 ανέφερε με έκδηλη την συγκίνησή του ο Μίκης Θεοδωράκης, στην χθεσινή  (3/6/2015) προς τιμήν του εκδήλωση για τα ενενήντα του χρόνια, που διοργάνωσε η ΚΕ του ΚΚΕ στο Θέατρο Πέτρας. 

Ο μεγάλος δημιουργός αφιέρωσε την εκδήλωση στον Χαρίλαο Φλωράκη. Τόνισε τους διαχρονικούς δεσμούς φιλίας και συντροφικότητας με τον ιστορικό ηγέτη του ΚΚΕ, με τον οποίο, όπως είπε, σε διάφορες μεταγωγές από φυλακή σε φυλακή, οι δέσμοφυλακές τους τους έδεναν με τις ίδιες χειροπέδες.

Ο κ. Θεοδωράκης, αναφέρθηκε στην πορεία του από τα χρόνια της Εθνικής Αντίστασης στα χρόνια του Εμφυλίου, στις φυλακές και τις εξορίες, στην Ικαρία και την Μακρόνησο, στους αγώνες με την ΕΔΑ και τους Λαμπράκηδες, και στους αγώνες του κατά της χούντας. 

Συνέδεσε αυτήν την πορεία με τις μουσικές του συνθέσεις, και χαρακτήρισε ως κορυφαίες την «Ρωμιοσύνη» και τις «Γειτονιές του Κόσμου», αμφότερα σε ποίηση Γιάννη Ρίτσου.

 

  

                          

Ο χαιρετισμός του Μίκη Θεοδωράκη

«Σύντροφε Δημήτρη Κουτσούμπα,

Σύντροφοι και συντρόφισσες,

Ευχαριστώ τον Γενικό Γραμματέα, καθώς και την ΚΕ του ΚΚΕ, για την τιμή που μου κάνουν και τη χαρά που μου δίνουν.

Βρίσκομαι σήμερα εδώ μπροστά σας με μεγάλη συγκίνηση, γιατί τα πιο δυνατά και όμορφα χρόνια μου τα έζησα στις γραμμές του ΚΚΕ. Εθνική Αντίσταση, Εμφύλιος Πόλεμος, οι διώξεις που ακολούθησαν την ήττα του Δημοκρατικού Στρατού, η βαθιά παρανομία με την ένοπλη προσπάθεια το 1944 μέσα στην Αθήνα, που πνίγηκε στο αίμα, η Ικαρία και η Μακρόνησος, η αναγεννητική προσπάθεια μέσα από την ΕΔΑ και τους Λαμπράκηδες. 

Η παράνομη δράση με την ίδρυση του Πατριωτικού Μετώπου, δέκα μέρες μετά την επικράτηση της χούντας. Αργότερα, υποψήφιος δήμαρχος του ΚΚΕ στην Αθήνα και τέλος η εκλογή μου ως βουλευτής του Κόμματος το 1981 και 1985.

Οπως βλέπετε, το "βιογραφικό" μου είναι γεμάτο από τους αγώνες που έδωσα μέσα από τις γραμμές του ΚΚΕ, αγώνες που συνδυάστηκαν με τις μουσικές συνθέσεις εκείνης της εποχής, με κορυφαία έργα τη "Ρωμιοσύνη" και τις "Γειτονιές του Κόσμου" και τα δύο σε ποίηση του Γιάννη Ρίτσου και το δεύτερο αφιερωμένο στον αγαπημένο μου σύντροφο Χαρίλαο Φλωράκη.

Η μεγάλη μας φιλία, που ξεκίνησε μέσα από τη φυλακή, κράτησε δυνατή και αμετάβλητη ως τις τελευταίες μέρες της ζωής του. Και όταν ήμουν βουλευτής, ήθελε το γραφείο μου να είναι απέναντι στο δικό του, στο κτίριο του Περισσού, στο έκτο πάτωμα. Βγαίναμε, βλέπετε, κι οι δύο μέσα από το καμίνι της Εθνικής Αντίστασης και του Εμφυλίου, ενώ στον καιρό της χούντας, μας δένανε με χειροπέδες μαζί, χέρι με χέρι, στις διάφορες μεταγωγές από φυλακές σε νοσοκομεία και το γεγονός αυτό μας έδεσε για πάντα.

Πιστός κομμουνιστής και μεγάλος ηγέτης, ανοιχτόμυαλος, σοβαρός, σοφός και ατσαλένιος, μου λείπει και πιστεύω ότι λείπει σε όλους μας. Τώρα τον νιώθω να είναι παρών σ' αυτή μας τη συγκέντρωση, γεγονός που με γεμίζει με βαθιά συγκίνηση.

Ετσι, τελειώνοντας το χαιρετισμό αυτόν, ας μου επιτραπεί να αφιερώσω τη σημερινή εκδήλωση στον Χαρίλαο Φλωράκη, σύμβολο του αληθινού κομμουνιστή και να σας ευχαριστήσω, ακόμα μια φορά, για την τιμή που μου κάνατε και που είναι κατά κάποιο τρόπο η δικαίωση μιας ζωής.

Γεια χαρά».