ΣΤΗ ΜΗΤΡΟΠΟΛΗ ΤΗΣ ΙΩΝΙΑΣ

ΣΜΥΡΝΗ   το βιντεο έχει πολύ σκληρές εικόνες   αν δεν τις αντέχετε μην το ανοίξετε  Στη Μητόπολη της Ιωνίας H επίσκεψη στη Σμύρνη είναι ένα ταξίδι αλλοιώτικο  από αυτά που κάνουμε συνήθως. Είναι κάτι σαν φόρος τιμής για όσους χάθηκαν και σαν έπαινος λαμπρός,  έμπρακτος για όσους Σμυρνιούς πρόκοψαν. πολλάχρόνια πέρασαν από τη Μικρασιατική Καταστροφή, όμως η μνήμη διατηρείται για τα όσα υπήρξαν και έλαμψαν για να χαθούν  μέσα στις φλόγες μιας ανήκουστης τραγωδίας.  Από το αρχαίο κάστρο του Καντιφέ Καλέ,  του «βελούδινου λόφου», αρχίζει η τουριστική περιήγηση,  αφού οι ξεναγοί θεωρούν δεδομένο ότι τίποτα δεν έχει απομείνει  από την ελληνική πόλη του πόνου και του θρύλου. Είναι αλήθεια πως όσα άφησε το 1922 η φωτιά  και το μαχαίρι, οι Τούρκοι βιάστηκαν να το σκεπάσουν  με κολοσσιαία κτίρια πολυκατοικιών, εργατικών κατοικιών κάθε είδους και γούστου.  Εκατομμύρια τόννοι μπετόν, λές και θέλουν να σκεπάσουν την ενοχή  και να εξαφανίσουν τη μνήμη. Υπάρχουν μερικά καφενεία εκεί πάνω στο κάστρο με ανοιχτές βεράντες . Το βραδάκι προσφέρουν το υπερθέαμα του ηλιοβασιλέματος. Στην πλακόστρωτη προκυμαία συγκεντρώνονταν το πολύβουο πλήθος, στις ώρες της κοινωνικής συναναστροφής. Μεγαλέμποροι και εργάτες, μεσαίοι επαγγελματίες  και άνθρωποι του μόχθου. Οι πολύχρωμες ενδυμασίες τους πρόδιδαν φυλετικές  και εθνολογικές προελεύσεις. Η θέα της θάλασσας από εδώ ήταν μοναδική. Ακόμη κιοι ταράτσες των κτιρίων έχουν μετατραπεί σε μπιραρίες, καφωδεία, στέκια για όλα τα γούστα. Εδώ στα καλά εστιατόρια το μενού περιλαμβάνει φρέσκο ψάρι από τη γνωστή στο είδος της Παπα-Σκάλα, η μαγειρευτό κρέας με επιδόρπιο πορτοκάλια Χίου  η σταφύλια, ανάλογα την εποχή. Το κρασί από την Κύπρο συμπληρώνει  την εικόνα της τέρψης. Στις λέσχες, τα κέντρα και τα καφενεία  ορχήστρες έπαιζαν μουσικές από βιεννέζικα βαλς  ως λαϊκά, ρεμπέτικα, με το μπουζούκι να κελαηδά. Χαρές και λύπες, πάθη , πόθοι και έρωτες, τόποι, χώροι,  περιστατικά με αμεσότητα και έμμετρο στίχο αποκαλύπτουν  εκείνη την αξέχαστη εποχή. Το «Θοδωράκι» ήταν ο μεγαλύτερος τραγουδιστής, ο Θεόδωρος Μαυρογένης  και ο Παναγιώτης Τούντας  ο μεγαλοφυής συνθέτης της Σμύρνης. «Αυτή είν΄ η Σμύρνη η ξακουστή, του Ραψωδού η πατρίδα, που στο γινάτι των καιρών, παρέμεινα(ε) Ελληνίδα». Κανείς δεν μπορούσε να φθάσει στη Σμύρνη και να μη επισκεφθεί το περίφημο παζάρι της . Ήταν μεγαλύτερο από της Κωνσταντινούπολης,  αλλά και πιο δυτικότροπο . Κυριαρχούν τα προϊόντα  της αγγλικής βιομηχανίας, γυαλικά,  ελβετικά ρολόγια, χαλιά της Περσίας και γλυκά ταψιού. Όπως αναφέρει με έκπληξη  ο Γάλλος περιηγητής Paul Eudel,  to 1870, από το παζάρι  δεν λείπουν τα αρχαία κομμάτια  από τα ερείπια της Εφέσου.  Στα χρόνια του 1912 ο πληθυσμός της πόλης  υπολογιζόταν σε 240.000 κατοίκους. Οι Έλληνες ήταν 100.000, οι Τούρκοι 60.000, Εβραίοι 20.000, Αρμένιοι 15.000  και 15-20.000 διαφόρων εθνοτήτων. Οι 'Ελληνες κατοικούν κοντά στο λιμάνι  και στο εμπορικό κέντρο, τον Φραγκομαχαλά, εδώ που από τον 16ο αιώνα  διαμένουν οι Ευρωπαίοι, κυρίως Άγγλοι, Γάλλοι, Ολλανδοί,  Βενετοί, Γενουάτες. ..του  ΧΡΗΣΤΟΥ ΜΥΣΤΙΛΙΑΔΗ-ΕΝ ΛΕΥΚΩ

το βιντεο έχει πολύ σκληρές εικόνες   αν δεν τις αντέχετε μην το ανοίξετε                                                                                                    Διδώ Σωτηρίου – ”Ματωμένα Χώματα” Από το πάντα επίκαιρο και συγκινητικό έργο της Διδούς Σωτηρίου, το ευαγγέλιο του Μικρασιατικού Ελληνισμόυ ,”Ματωμένα Χώματα”, παραθέτουμε το παρακάτω αντιπροσωπευτικό απόσπασμα.  Ένας φόρος τιμής στη μεγάλη Ελληνίδα που με την πένα της  τίμησε τη Μικρασία και τους άξιους ανθρώπους της. “Χαιρετίστε μου τη Μικρά Ασία…την πατρίδα μου.  Ας μην μας μισήσει επειδή ποτίσαμε τα χώματά της με αίμα.  Ο Θεός ας τιμωρήσει τους δήμιους  που εξώθησαν τα αδέλφια να πολεμήσουν μεταξύ τους.  Αχ, ας ήταν ένα απλό όνειρο όλος αυτός ο πόνος που τραβήξαμε…  Ας μπορούσαμε να πηγαίνουμε και πάλι στα χωράφια μας όλοι μαζί,  βοηθώντας ο ένας τον άλλον…. Ας μπορούσαμε όλοι με τις αγαπημένες μας χέρι χέρι  να ξεκινούμε από τα χωράφια με τις ανθισμενες κερασιές  και να παίρνουμε το δρόμο για τις πλατείες όπου θα γλεντήσουμε.  Στα καλά καθούμενα μαχαιρώσαμε ο ένας τον άλλον,  κατασπαράξαμε τις ψυχές μας.  Μια ολόκληρη γενιά κατέσφαξε τον εαυτό της …”                                                                                                       *****************************************************************a