Mind the gap..

    Περιφέρουν τα τομάρια τους από κόμμα σε κόμμα και από απόκομμα σε πολιτικό σχηματισμό,
     ..τρέχουν ξοπίσω τους οι ψωραλέοι κοπρίτες του δημοσιογραφικού κόσμου,
     ..μας "ενημερώνουν" εκτάκτως και συνεχώς τα συστημικά ΜΜΕ για τις
αναίσχυντες μπαλαφάρες τους "για την δημοκρατία" και "για τον λαό".

     Ένα γαϊτανάκι αποδόμησης και του τελευταίου ίχνους της λαϊκής αξιοπρέπειας, μέσω της αναστήλωσης των πολιτικών σκουληκιών.

     Χ@σμένη την έχουν την δημοκρατία και τον λαό.
     Ψάχνουν μόνον τρόπο να μπουν ή να παραμείνουν στην Βουλή για να είναι καλυμμένοι από την βουλευτική ασυλία, "δια παν ενδεχόμενον".

     Διότι το παιχνίδι έχει αγριέψει, η δολοφονική μανία των δωσιλόγων το ίδιο,
     ..και αυτοί δεν μπορούν να προβλέψουν αν ο λαϊκός ουρανός θα παραμείνει αίθριος ή θα ξεσπάσει απροειδοποίητα η καταιγίδα.

     Η κινητικότητα αυτή των τομαριών, έχει να κάνει ευθέως με την απίστευτη ηλιθιότητα του ελληνικού λαού.

     Άνθρωποι που δεν θάπρεπε να υπάρχουν εντός της ελληνικής επικράτειας, ή θάπρεπε να είναι μέσα στα σίδερα, κυκλοφορούν ακόμα θρασύτατοι, με ύφος, χωρίς ήθος, χωρίς τσίπα, πέτσα και αξιοπρέπεια.

     Ε, και; Τρέχουν από πίσω τους οι λιγδιασμένοι τυφλοπόντικες των ΜΜΕ; Γίνονται συζήτηση και καυγάς στα καφενεία; Απασχολούν την κοινωνία ενώ θάπρεπε να απασχολούν μόνο το σκοινί απ' τις κρεμάλες τους; Ο στόχος επετεύχθη! Είναι και πάλι in!  Είναι μέσα στα πράγματα και συμμετέχουν στις εξελίξεις!

     Αυτή είναι μία από τις χειρότερες "παράπλευρες απώλειες" της "αριστερής" πολιτικής,
     ..που από "νέο" έγινε παλιό πριν προλάβει να παλιώσει.

     Σου λένε οι νεοδωσίλογοι: 
" Τί μας νοιάζει εμάς που είμαστε το νέο "παλιό", αν μετά από μας ξανάρθει το παλιότερο "παλιό"; "

     Και έτσι όταν το "νέο" γίνεται παλιό, το παλαιότερο παλιό δικαιώνεται για να ζητήσει μιά δεύτερη ευκαιρία ύπαρξης και καταστροφής.

     Mind the gap, προσοχή στο κενό μεταξύ συρμού και αποβάθρας, μας λένε στο μετρό.
     Gap-κενό.  Όχι ΓΑΠ-άδειο.

     Για τον ΓΑΠ η προειδοποίηση θάπρεπε να είναι: "Προσοχή στο κενό μεταξύ μυαλού και αποβλάκωσης".
     Της δικής μας αποβλάκωσης.

     Αυτής που θα οδηγήσει πολλούς από μας να θεωρήσουμε (ξανά) σωτήρες τα αποβράσματα, αξιόπιστους τους λωποδύτες και τους εγκληματίες,
     ..πολιτικούς τους προδότες.

     Προσοχή στο κενό.
     Εμείς το ανοίγουμε!
     Κι εμείς το διατηρούμε ανοικτό!.. 



ΠΗΓΗ



       Κώστας Μαντατοφόρος