Τά Πρασσεινάλογα!... του Στάθη

Ακόμα η στάμνα πάει για νερό…

«Πότε θα το κόψεις;» «Θα το κόψω – πιάσε τώρα δύο πακέτα!» ο διάλογος ανάμεσα στην αφεντιά μου και στον περιπτερά μου.

Αλβανός στην καταγωγή, αλλά Ρωμιός στα χούγια – πιθανόν και πριν να φτάσει στη χώρα μας πεζή εδώ και καμιά τριανταριά χρόνια. 

Θυμάμαι, εκείνη την εποχή. Καθώς έπεφτε η δικτατορία του Χότζα που το έπαιζε σοσιαλισμός στην Αλβανία, ήταν στην Ελλάδα της μόδας ένας Αλβανός συγγραφέας, ο Ισμαήλ Κανταρέ, όστις διετέλεσε και με τον χωροφύλαξ (την τυραννία του Χότζα) και με τον αστυφύλαξ (τον φέρεπλι τότε ευρωπαϊσμό). 

Μεγάλη φενάκη όλα αυτά, όπως ο εξευρωπαϊσμός της Τουρκίας, όστις θα μας έλυνε και τα ελληνοτουρκικά – αλλά, αυτό είναι μια άλλη ιστορία.

     Διαβάζοντας εκ των υστέρων τον Κανταρέ, τζούφιος ο τύπος, πλην όμως κάτι τέτοια τζούφια ήταν εμβληματικά την ολέθρια εποχή του ολετήρα Σημίτη, όταν ο μεταμοντερνισμός, ο πολυπολιτισμός και άλλες ευρωλιγουριές διήνυαν την παρθενική τους εποχή ενώ στο όνομά τους έπιναν νερό όσοι ήθελαν να είναι τρέντυ και ιν (ή απλώς να τα κονομήσουν όμορφα, δημοσιοσχεσίτικα και γκλαμουράτα). 

Το αντίθετο λοιπόν του Κανταρέ, ο περιπτεράς μου, ο οποίος είναι απλώς ο εαυτός του. «Δεν μου λες κυρ Στάθη, ο Καρανίκας είναι πράγματι σύμβουλος στρατηγικού σχεδιασμού;». «Όχι βρε Ιλίρ, πρόσχημα είναι, για να παίρνει και αυτός έναν μισθό», του κάνω «και για να συμπληρώνει και κάποιες υπερωρίες», του συμπληρώνω πειραχτικά.

 «Είπα κι εγώ!» συνεχίζει απτόητος η Ιλίρ, «διότι αν ήταν έτσι, οι Τούρκοι θα μας παίρνανε και το Σούνιο».

     Όλες αυτές τις μέρες δεν χόρτασαν τα γελοία κανάλια στην Ελλάδα να προβάλλουν χίλιες φορές το καθένα κάθε μέρα τα πλάνα με τη μεταφορά των Ελλήνων αιχμαλώτων από τους Τούρκους Τζανταρμάδες με χειροπέδες και κουκούλες. 

Δεν χόρτασαν αυτοί οι γελοίοι στις τηλεοράσεις να προβάλλουν και να ξαναπροβάλλουν σε βαθμό υστερίας και τρέλας μια σκηνή με πολλά δραματικά σημαινόμενα, να την τονίζουν με μουσική και σάουντρακ – τόση πια αναισθησία, αναισχυντία, τόση βλακεία, τόση αυθάδεια;!!

     Όσο για την ίδια ιστορία των Ελλήνων στρατιωτών έχει ήδη γίνει στα ελληνικά κανάλια, τούρκικο σήριαλ. Κανένα μέτρο, κανένα σέβας, καμιά σοβαρότητα, καμιά αιδώς – αίφνης παιδικές ζωγραφιές όπου ον αποδειχθεί, αλλά ο χαβάς τους συνεχίζεται, όπως με τις δηλώσεις Κουβέλη (Βάστα Μπουμπουλίνα, έρχονται οι Ολλανδοί Ραγιαλμαρίνς). 

Φοβάμαι ότι η γλιτσογελοιότητα που περιφέρεται στις οθόνες μας είναι ανάλογη με την ανικανότητα που ενδημεί στο Ιερό Παλάτιο. 

Αυτή η ανικανότητα (εμφανής στους χειρισμούς των τελευταίων έξι ημερών) σε συνδυασμό με τη φοβικότητα και ταυτοχρόνως με την ανακύκλωση των στερεοτύπων μας πολιτικής που μας οδηγεί, χρόνια τώρα, απ’ το κακό στο χειρότερο, είναι πολύ κακά σημάδια για τον τρόπο που θα αντιμετωπισθούν τα επόμενα, οι επόμενες κινήσεις της Τουρκίας.

     Υπάρχουν ορισμένοι που έχουν αφεθεί στις κινήσεις των Αμερικανών. Ο στόλος τους μάλλον προς τη Συρία πλέει (εξ ου και οι 2.500 πεζοναύτες) παρά προς τα κυπριακά οικόπεδα.

  Άλλωστε οι ΗΠΑ δεν θέλουν την Τουρκία εκτός ΝΑΤΟ και ένας «συμβιβασμός» της τελευταίας στιγμής με τον Ερντογάν είναι πιθανός. 

    Κάτι τέτοιο δεν θα είναι «πισώπλατο χτύπημα» (οι Αμερικανοί τα συμφέροντά τους κοιτάζουν) για μας, απλώς θα έχουμε πιασθεί πάλι «με τα σώβρακα», αποτέλεσμα της δικής μας αβελτηρίας καθώς και της ανικανότητας του κάθε Καρανίκα (με την ευρεία έννοια κυβέρνησης – αξιωματικής αντιπολίτευσης) να εννοήσουν δραματικές αλλαγές εν τη γενέσει τους.

     Επαναλαμβάνω, υπάρχει μέριμνα για την επόμενη κίνηση της Τουρκίας; Έχει περί αυτού προετοιμασθεί ο λαός; Ή θα είμαστε μονίμως ένα βήμα πίσω; 

Η (γελοιοδέστατη) ΕΡΤ διαπιστώνει ότι «η Τουρκία έχει χάσει την ψυχραιμία της» ενώ άλλοι ακόμα πιο γελοίοι «τρίζουν τα δόντια στην Τουρκία» (με κίνδυνο να σπάσουν τα δικά τους) – δεν πάει άλλο έτσι. Δεν πάει…

e-mail: stathispontiki@gmail.com

ΠΗΓΗ