Επανάσταση ή αυτοδικία;

Η «δημοκρατία» 

των δοτών πρωθυπουργών και των καταστροφικών PSI, 
η «σωτηρία» των Μνημονίων που επί Παπαδήμου έσυρε τον κατώτατο μισθό από τα 751 ευρώ στα 490 για τους νέους, 

η πολιτική που παραχωρούσε τα αποθεματικά της Εργατικής Εστίας στα κοράκια και εκτίναξε τον ΦΠΑ στα τρόφιμα και στα φάρμακα του λαού, 
η καταστολή που στις 12 Φλεβάρη 2012 – ημέρα ψήφισης του 2ου Μνημονίου – μετέτρεψε την Αθήνα σε «Αουσβιτς» δακρυγόνων από την Ομόνοια μέχρι τις Στήλες του Ολυμπίου Διός,
η θηριωδία των χιλιάδων αυτοκτονιών,
η τρομοκρατία που βιώνει κάθε λαϊκό νοικοκυριό όταν ανοίγει το φάκελο της τράπεζας, της ΔΕΗ, της εφορίας,
είναι συνώνυμα του κοινωνικού εξανδραποδισμού.

Αλλά ο κοινωνικός εξανδραποδισμός δεν θα τερματιστεί με την φυσική εξόντωση των «Παπαδήμων». Ούτε με την «ανάθεση» σε κουμπουροφόρους ρόλου «εκδικητή» για λογαριασμό του λαού με όρους «προσωπικής τιμωρίας».

Δεν προσφέρουν καμία υπηρεσία στην κοινωνία που εξανδραποδίζεται όσοι ξεστρατίζουν την οργή της σε «εκδικητικό γινάτι». Ούτε μισό βήμα μπροστά δεν έκαναν οι κοινωνίες επειδή δολοφονήθηκαν ο τσάρος Αλέξανδρος, ο βασιλιάς Γεώργιος, ο Καποδίστριας, ο Λίνκολν, ο Κένεντυ, ο Μόρο. 

Η τυραννία της εκμετάλλευσης και της αδικίας θα τερματιστεί μόνο με την αχρήστευση της μήτρας που γεννά τις πολιτικές της τυραννίας. 

Οι «Παπαδήμοι» θα υπάρχουν πάντα, εφόσον δεν ανατραπεί η δυνατότητα της δικτατορίας του κεφαλαίου να αναθέτει στον έναν μετά τον άλλον στους εκπροσώπους της την εφαρμογή του «δίκιου» της πλουτοκρατίας.

Αυτή την ανατροπή κανένας αυτόκλητος «Ζορό» δεν μπορεί να τη φέρει. Αντίθετα την υπονομεύει, την συκοφαντεί, όταν εγκιβωτίζει την ανάγκη μιας πλατιάς λαϊκής ριζοσπαστικοποίησης στα όρια της αυτοδικίας. 

Σε συνθήκες ανοικτής κοινωνικής δράσης, ο μόνος αρμόδιος και δημοκρατικά επιφορτισμένος να δρα ως «τυραννοκτόνος» είναι ο ίδιος ο λαός, που όλες οι μορφές πάλης του, μέσα από τον ανοιχτό, μαζικό, πολιτικό αγώνα του, θα έχουν χαρακτήρα ταξικής αναμέτρησης και όχι «προσωπικής βεντέτας». 

Μόνο έτσι τσακίζονται τα θεμέλια και οι μηχανισμοί μιας «δημοκρατίας» που ενέργειες σαν αυτή εναντίον του Παπαδήμου της προσφέρουν το άλλοθι, από τη μια να ποζάρει σαν βαλλόμενη κι από την άλλη να εντείνει την κατασταλτική της βαρβαρότητα.

Από το facebook του Νίκου Μπογιόπουλου