ΕΣΕΝΑ, δε σε λυπάμαι!

Του Κώστα Γιαννιώτη

Η συμφωνία έκλεισε! το 4^ο Μνημόνιο είναι έτοιμο.

Οι υπογραφές θα μπουν η μια πίσω απ` την άλλη!
Ματωμένες υπογραφές!

Οι σάλπιγγες του θριάμβου άρχισαν, ήδη, να ηχούν και τα πρώτα – παρατεταμένα – χειροκροτήματα, ακούστηκαν από την πλευρά του εσμού των υποτακτικών κλακαδόρων της κοινοβουλευτικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ!

Όχι! Δεν με εξέπληξαν! Το περίμενα, γιατί αυτό που λέγεται συνείδηση και αξιοπρέπεια έχει αποδημήσει εδώ και κάποια χρόνια από τη «στάνη».

Η καρέκλα και η μάσα να είναι καλά και... όλα πωλούνται!

Δεν με τρόμαξαν όμως, γιατί εγώ έμαθα να κρύβομαι... «στη ρωγμή του χρόνου»!

Εσύ, όμως...

Εσύ με τρόμαξες, όταν με την πρώτη είδηση για το κλείσιμο της συμφωνίας, άκουσα το μήνυμά σου -σε γνωστό ραδιόφωνο!

«Ουφ! Δόξα τω Θεώ!» αναφώνησες ανακουφισμένος!

Ανακουφίστηκες, γιατί οι τράπεζες δεν πρόκειται να χρεοκοπήσουν τώρα και θα εξακολουθήσουν να σε κυνηγάνε, για να σου πάρουν ό,τι σου απόμεινε!

 Ανακουφίστηκες γιατί θα είσαι ο πρώτος που θα συμβάλλεις, με τη μείωση του «μισθού» σου, της μερίδας του φαγητού του παιδιού σου και της σύνταξης του πατέρα σου, στο μεγάλο τους στόχο, αυτόν της συντήρησης του ΕΥΡΩ και της ευημερίας των τοκογλύφων των «αγορών» και των τραπεζιτών!

Άκου, «φίλε»!

Αυτούς δεν τους φοβάμαι, γιατί τους ξέρω αιώνες τώρα. Πέρασαν και ξαναπέρασαν πάνω απ` τη ράχη αυτού του τόπου κι είναι γνωστοί!

Είναι οι γνωστοί –πανομοιότυποι- υπηρέτες και τζουτζέδες του κάθε ξενόφερτου ή ντόπιου κατακτητή, μέχρι που, κάθε φορά, ερχόταν η ώρα του λαού να πει την τελευταία λέξη!

Άλλο φοβάμαι!

Φοβάμαι το γεγονός ότι σήμερα ψάχνω ακόμα το... λαό και βρίσκω μπροστά μου... ΕΣΕΝΑ!

ΕΣΕΝΑ που, όπως λες καμαρώνοντας... «δεν ασχολείσαι με την πολιτική. Γιατί όλοι είναι καθίκια και πουλημένοι»!

ΕΣΕΝΑ, που δεν ασχολείσαι μεν με την πολιτική, αλλά σε κάθε παρέα σε ακούω να λες με ύφος... «αγριεμένο» ότι ξεσκονίζεις την καραμπίνα σου, την ίδια ώρα που βγάζεις κρυφά από την τσέπη σου το ειδοποιητήριο της εφορίας, μήπως και περάσει η ημερομηνία καταβολής και σε πετάξουν εκτός... ρύθμισης των οφειλών σου!

ΕΣΕΝΑ, που σε είδα στο γυαλί να περιμένεις, ώρες, σε μια τερατώδη ουρά, σαν αναξιοπρεπές υποζύγιο, μέχρι να φτάσεις στον... «αρμόδιο» που θα σου έκανε... ρύθμιση των οφειλών σου στη ΔΕΗ, ενώ –την ίδια στιγμή- κοίταζες χάσκοντας και αδιάφορα κάποιους  «γραφικούς» που... «τα πήραν στο κρανίο» και όρμησαν στους «αρμόδιους» της ΔΕΗ, διεκδικώντας το δικαίωμάτους να απαλλαγούν από τους ληστές!

ΕΣΕΝΑ, που σε είδα να έχεις ξεχασμένη την... «καραμπίνα» σε κάποια ντουλάπα και παρέλειψες να κάνεις το αυτονόητο: να ενώσεις τη φωνή σου με τη φωνή των... «γραφικών» που ύψωσαν μπόι και φωνή! Άφωνος, ψαρωμένος και με νεκρωμένα σωθικά... κοίταζες και -απλώς- ξανακοίταζες!

ΕΣΕΝΑ φοβάμαι, που το μόνο που σε ενοχλούσε ήταν η... καθυστέρηση στην ουρά, που σου έκλεβε «πολύτιμο» χρόνο, από τη ρημαγμένη ζωή σου, και δεν θα προλάβαινες να παρακολουθήσεις με την ησυχία σου το επόμενο επεισόδιο του SURVIVOR!!

ΕΣΕΝΑ φοβάμαι, που, ενώ έχεις αποβάλει από καιρό την ιδιότητα του πολίτη, έχεις μετατραπεί σε ΑΤΟΜΟ! Άτομο εξαρτημένο από ουσίες, σαν αυτό της αναξιοπρέπειας, της μιζέριας, της κακομοιριάς, της μοιρολατρείας και της αποδοχής των ορέξεων του κάθε βιτσιόζου δωσίλογου!

ΕΣΕΝΑ που έχεις μεταναστεύσει στη χώρα του SKAΪ λαντ, με σημαία το... «Τίποτε δε γίνεται»!

ΕΣΕΝΑ που ο μόνος εθνικός ύμνος που τιμάς, είναι ο ύμνος της κλάψας και της παράκλησης... «να βάλει ο Θεός το χέρι του»!

ΕΣΕΝΑ, που κάθε φορά που σου κλέβουν ένα ακόμα κομμάτι από το ξεροκόμματο που σου άφησαν, παρακαλάς... «να κλείσει η αξιολόγηση, για να μη... χρεοκοπήσουμε» !

ΕΣΕΝΑ που, αφού σου πήραν τους κόπους μιας ζωής, τη δουλειά, τη σύνταξη, το σπίτι, το βιος, το ψωμί, τα παιδιά, σου άφησαν μόνο την τηλεόραση! Για να μη χάσεις κάποιο επεισόδιο της... κηδείας σου!

ΕΣΕΝΑ που, τελικά, θα σου πάρουν και το κεφάλι την ώρα που θα βλέπεις το επόμενο επεισόδιο του SURVIVOR, ενώ θα ξεσκονίζεις, ακόμα, την περίφημη... «καραμπίνα» σου κλαψουρίζοντας για την κατάντια στην οποία σε περιέφεραν!

ΕΣΕΝΑ, δε σε λυπάμαι! Όσο κι αν πεινάς! Όσο κι αν κλαψουρίζεις! Όσο κι αν μου δείχνεις τα άδεια χέρια σου, και το άδειο ψυγείο σου!

ΕΣΕΝΑ. δε σε λυπάμαι! Γιατί κάθε φορά που σου ζητώ να σταθείς πλάι μου και να παλέψουμε, μου απαντάς... «έχει ο Θεός»! Χωρίς να μπορείς να μου εξηγήσεις το... «γιατί, ενώ ο Θεός και τα λαμόγια έχουν, εγώ κι εσύ δεν έχουμε στον ήλιο μοίρα»!

ΕΣΕΝΑ, δε σε λυπάμαι! Γιατί το SKAΪ λαντ δεν σου άφησε ποτέ χρόνο να ανοίξεις κάποιο βιβλίο!
Κάποιο βιβλίο στο οποίο μπορεί και να συναντούσες τον Κ. Βάρναλη να σου φωνάζει...

«Κι αν είναι ο λάκκος σου πολύ βαθύς, χρέος με τα χέρια σου να σηκωθείς»!


ΠΗΓΗ