RΕUTERS>Ο Τσίπρας θα πιει το πικρό φάρμακο και 4ο πρόγραμμα!

Ανάλυση-σοκ του Χιούγκο Ντίξον

Οι πιστωτές έχουν μάθει την παλαιά αρχή, ότι αν θέλεις να δώσεις κίνητρα σε ένα απρόθυμο γαϊδούρι, θα πρέπει να δέσεις ένα καρότο στην άκρη ενός ραβδιού.

«Φαίνεται ότι ο Τσίπρας θα δεχτεί να πιει και την τελευταία δόση του πικρού φαρμάκου» επισημαίνει για τα νέα μέτρα ο αρθρογράφος του Reuters, Χιούγκο Ντίξον εκφράζοντας παράλληλα την άποψη ότι θα χρειαστεί και τέταρτο ελληνικό πρόγραμμα διάσωσης.

«Παρά τους διαπληκτισμούς “στο παρά πέντε” για τις συντάξεις την περασμένη εβδομάδα, οι πιστωτές σύντομα αναμένεται να εγκρίνουν την τελευταία δόση που εκκρεμεί με βάση την ισχύουσα συμφωνία για το πρόγραμμα διάσωσης ύψους 86 δισεκ. ευρώ. 

Αλλά αυτό θα δώσει χρόνο στη Αθήνα μόνο έως τα μέσα του 2018. Έπειτα, θα απαιτηθεί ένα νέο πρόγραμμα – το τέταρτο από την έναρξη της οικονομικής κρίσης» τονίζει ο αρθρογράφος.

Σύμφωνα με το δημοσίευμα, ο Αλέξης Τσίπρας χρειάζεται πιστωτές της ευρωζώνης για να του δώσουν αρκετά μετρητά για να πληρώσει περίπου 7,5 δισεκ. ευρώ τοκοχρεολύσια (σ.σ ΕΚΤ) που λήγουν τον Ιούλιο. 

Για να συμβεί αυτό, θα πρέπει να συμφωνήσουν ότι το τρέχον πακέτο διάσωσης είναι σε καλό δρόμο. Η συνήθεια του αριστερού πρωθυπουργού να ‘’σέρνει’’ τις διαπραγματεύσεις αντί ”να δαγκώσει τη σφαίρα” έχει ήδη πλήξει την οικονομία, η οποία συρρικνώθηκε το τελευταίο τρίμηνο του περασμένου έτους και πιθανότατα συρρικνώθηκε και πάλι κατά το πρώτο τρίμηνο του τρέχοντος έτους.

«Φαίνεται ότι ο Τσίπρας τελικά θα δεχτεί να πιει και την τελευταία δόση του πικρού φαρμάκου, ακόμη κι αν περιλαμβάνει αντιλαϊκές περικοπές συντάξεων και αυξήσεις φόρων εισοδήματος το 2019 και το 2020, που θα ενισχύσουν από κοινού τη δημοσιονομική πολιτική κατά 2% ΑΕΠ. 

Το πικρό ποτήρι θα γλυκαθεί με μια παραχώρηση: αν η Ελλάδα συνεχίσει να ξεπερνά τους στόχους του προϋπολογισμού, όπως έκανε και πέρυσι, θα τής επιτραπεί να αντισταθμίσει τα νέα ‘’κακά’’ μέτρα με τη μείωση της φορολογίας στις επιχειρήσεις τη βελτίωση του κοινωνικού δικτύου ασφαλείας και άλλα ‘’καλά’’ μέτρα (σ.σ αντίμετρα)» σημειώνει ο Ντίξον.

Όσον αφορά την ελάφρυνση χρέους, σχολιάζει ότι η Άνγκελα Μέρκελ και η Κριστίν Λαγκάρντ πρέπει να βρουν μία νέα διατύπωση, που θα κρατήσει στο πρόγραμμα το ΔΝΤ αλλά δεν θα στρέψει τους Γερμανούς ψηφοφόρους ενάντια στην καγκελάριο πριν από τις εκλογές του Σεπτεμβρίου.

 «Αυτή η νέα φρασεολογία θα πρέπει να πείσει την ΕΚΤ να περιλάβει τα ελληνικά ομόλογα στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης. Κάτι που θα ενισχύσει την εμπιστοσύνη. 

«Μπορεί η Ελλάδα να χρειαστεί μέχρι το 2017 για να μπει στις λεπτομέρειες της ελάφρυνσης του χρέους, αλλά η αδύναμη διαπραγματευτική θέση του Τσίπρα σημαίνει ότι δεν μπορεί να κάνει και πολλά για αυτό» τονίζεται στο άρθρο.

Όπως παρατηρεί ο Ντίξον, η απομείωση του χρέους μπορεί να έρθει τμηματικά, με εκπλήρωση «δημοσιονομικών οροσήμων», καθώς οι πιστωτές έχουν μάθει την παλαιά αρχή, ότι αν θέλεις να δώσεις κίνητρα σε ένα απρόθυμο γαϊδούρι, θα πρέπει να δέσεις ένα καρότο στην άκρη ενός ραβδιού και όχι να του δώσεις να το μασήσει μονομιάς.

«Δεν θα αποτελέσει έκπληξη αν χρειαστούν περαιτέρω δομικές μεταρρυθμίσεις στο ‘’μείγμα’’, ειδικά αν εμπλέκεται το ΔΝΤ» σχολιάζει.

«Ίσως ο Τσίπρας του οποίου η δημοτικότητα κατρακυλά μετά από τόσες ανεκπλήρωτες υποσχέσεις δεν μπορέσει να τα καταπιεί όλα αυτά. 

Αν αυτό ισχύει, τότε η Ελλάδα μπορεί να επιστρέψει στις κάλπες το 2018, με το κεντροδεξιό κόμμα της Νέας Δημοκρατίας να είναι το φαβορί για τη νίκη.

 Ένα πράγμα όμως είναι απίθανο να αλλάξει: η Ελλάδα θα παραμείνει στη φυλακή των οφειλετών για πολλά ακόμη χρόνια» καταλήγει ο δημοσιογράφος.

ΠΗΓΗ