Τα κόμματα δεν είναι περίπτερα και ψιλικατζίδικα

Ποιος ήταν αυτός που είπε ότι στην Ελλάδα άμα φωνάξεις «πρόεδρε» θα γυρίσουν οι περισσότεροι; 

Πόσο δίκιο είχε αφού και η κουτσή Μαρία που λέει ο λόγος φτιάχνει ένα κόμμα, καταθέτει καταστατικά στον Άρειο Πάγο, κάνει δηλώσεις στα μέσα ενημέρωσης, στήνει μια εκδήλωση όπου μιλούν διάφοροι τύποι και μετά το παίζει κομματάρχης στη χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας;

Μέχρι και ο... Νότης Μαριάς έφτιαξε κόμμα και θα κατέβει στις εκλογές. Η Άννα Διαμαντοπούλου με Ραγκούση και Φλωρίδη ποντάρουν στη συλλογική αμνησία και προχώρησαν στη δική τους «Ώρα Αποφάσεων» ή... ήρθε η ώρα του Σημίτη,

Ο Αλέκος Παπαδόπουλος από την πλευρά του θα ανακοινώσει την Κυριακή τη συνέχιση της πορείας του κόμματός του για το οποίο αγνοούμε το όνομά του.

Το Ποτάμι δεν παραδίδει τα όπλα παρά το γεγονός ότι ξέμεινε από βουλευτές ενώ ΠΑΣΟΚ, Γ. Παπανδρέου, ΔΗΜΑΡ και τα υπόλοιπα ορφανά της Κεντροαριστεράς ετοιμάζουν λαϊκή πανήγυρη ή συνέδριο τον Ιούνιο. 

Για να μην πούμε για το κόμμα της Ραχήλ Μακρή, για το... απόκομμα της Ζωής, για τον Βαρουφάκη που θα κατέβει στις Ευρωεκλογές και για μια σειρά από άλλους που διεκδικούν ρόλο στα πολιτικά πράγματα. Στο χώρο της Κεντροαριστεράς γίνεται χαμός αφού όλοι βλέπουν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα... μας αφήσει χρόνους οπότε οι τεθλιμμένοι συγγενείς θέλουν να μοιράσουν την περιουσία. 

Στο χώρο της δεξιάς είναι πιο «μαζεμένα» τα πράγματα αλλά κι εκεί κάθε δεξιός και το δικό του «ταμπούρι».

Προφανώς όλοι αυτοί πιστεύουν ότι οι εκλογές που θα έρθουν αργά ή γρήγορα θα είναι μια ευκαιρία για να πάρει ο καθένας κι από ένα κουλούρι από τον νταβά και να τρέχει. Μπορεί δε να βάζουν παρακαταθήκη για το μέλλον, όταν η απλή αναλογική θα είναι γεγονός και τα μεγάλα κόμματα θα παρακαλάνε για προεκλογικές και μετεκλογικές συνεργασίες.

 Αλλά βρε παιδί μου αυτό το πράγμα να γίνουν όλοι πρόεδροι και να φουσκώνουν σαν τα παγόνια έχει γίνει μόδα στην Ελλάδα. Μπάστα σύντροφοι, αν γίνετε όλοι κομματάρχες ποιοι θα μείνουν ψηφοφόροι; Εκτός κι αν ο καθένας ψηφίζει τον εαυτό του και είναι ευχαριστημένος.

Τα κόμματα δεν είναι περίπτερα και ψιλικατζίδικα. Δεν παίρνεις ένα μαγαζί, ρίχνεις μέσα πέντε πράγματα και πουλάς. Τα κόμματα πρέπει να είναι σοβαροί σχηματισμοί, με σοβαρούς ανθρώπους, πρόγραμμα, ιδεολογική καθαρότητα και απόψεις για όλα τα ζητήματα. 

Κι όχι ο κάθε ένας που περνά έξω από τη Βουλή να ονειρεύεται τον εαυτό του ότι μπαίνει μέσα και καθορίζει τις τύχες της χώρας. Ο Αρμάνδος Δελαπατρίδης άλλωστε έχει πεθάνει προ πολλού...

ΠΗΓΗ