Κατώτεροι των περιστάσεων

Θλίψη. 

Πώς αλλιώς να χαρακτηρίσει κανείς το νέο πολιτικό σόου με το γνωστό μενού της διαπλοκής που διεξήχθη στη Βουλή; 

Και πώς ο κόσμος να μην αισθάνεται εξοργισμένος για ένα πολιτικό σύστημα που βουλιάζει στον αυτισμό του;

Απ' όλα τα κόμματα κι όχι από ένα. Απ' όλους τους πολιτικούς αρχηγούς με πρώτο βεβαίως έναν τρεμάμενο πρωθυπουργό ο οποίος χάνει το έδαφος κάτω από τα πόδια του και αντιδρά με νευρικότητα, σπασμωδικά και με πλήρη απώλεια της ψυχραιμίας που μέχρι πρότινος τον χαρακτήριζε.

Τι ακούσαμε στη Βουλή: Οι πιο γνωστές λέξεις ήταν: Διαπλοκή, Siemens, Παπασταύρου, Μουσάς, τράπεζα Αττικής, Καλογρίτσας, Ψυχάρης, Μπόμπολας, Μυτιληναίος και όλα όσα έχουν ακουστεί χιλιάδες φορές στο κοινοβούλιο, κάθε φορά που ο ένας ή ο άλλος αντίπαλος είναι στριμωγμένος.

Σίγουρα ελάχιστος κόσμος παρακολούθησε μια ακόμη πολιτική σκιαμαχία που αφενός ρίχνει ακόμη περισσότερο το επίπεδο του διαλόγου και του πολιτικού προσωπικού και αφετέρου βάζει σε κίνδυνο τη χώρα καθώς τη διχάζει ακόμη περισσότερο.

Υπάρχει, ωστόσο, κι ένα ακόμη πολύ σημαντικό ζήτημα. Το γεγονός ότι μείζονα προβλήματα της ελληνικής κοινωνίας ρίχνονται στην άκρη, κάτω από το χαλάκι μόνο και μόνο για να παίζουν οι πολιτικοί αρχηγοί με τα παιχνιδάκια τους, τα ίδια γνωστά «τουβλάκια» με τα οποία κτίζεται ένα έθνος σπασμένο στα δύο, μια πατρίδα που δεν θα βγει ποτέ από την κρίση γιατί οι πολιτικοί ταγοί είναι κατώτεροι των περιστάσεων.

Την ίδια στιγμή που η κυβέρνηση οδηγήθηκε σε ένα ακόμη Βατερλό στις διαπραγματεύσεις. Όταν οι συνταξιούχοι ψεκάζονται στους δρόμους και κάθε Τετάρτη πέφτει ξύλο για να μη γίνουν πλειστηριασμοί από εκείνους που φώναζαν «κανένα σπίτι στα χέρια τραπεζίτη».

Όταν το Μέγαρο Μαξίμου μόλις σήμερα περικυκλώθηκε από εργαζόμενους καναλιών που ο Παππάς και οι παπατζήδες του θα ρίξουν «μαύρο». Την ίδια στιγμή που γίνεται χαμός με το προσφυγικό ενώ οι Τούρκοι ετοιμάζονται να δημιουργήσουν τετελεσμένα στο Αιγαίο τι κάνει η κυβέρνηση; Μια σοβαρή κυβέρνηση θα καλούσε προ ημερησίας διάταξη στη Βουλή, για να καλέσει σε συστράτευση. 

Και μια αντιπολίτευση θα την αποδεχόταν, όχι για να ταυτιστεί με τη χειρότερη κυβέρνηση της μεταπολίτευσης. Αλλά για να την αποκαλύψει στα μάτια του ελληνικού λαού και να συμβάλει στην επίλυση των σημαντικών αυτών προβλημάτων.

Όμως, τι είδαμε ξανά; Ξαναζεσταμένο φαγητό που ξεχώρισε ο εκνευρισμός του Τσίπρα και οι προσωπικές επιθέσεις στον Μητσοτάκη και η... χαλαρότητα του αρχηγού της ΝΔ που όμως, δεν απάντησε σε κρίσιμα ερωτήματα για υποθέσεις που και ο ίδιος έχει ευθύνες.

Και από τους δυο κανένα ίχνος αυτοκριτικής. Καμιά προσπάθεια να δώσουν στον ελληνικό λαό να καταλάβει ότι η χώρα αυτή χρειάζεται restart και όχι να παραμένει παγωμένη στα ίδια και στα ίδια. Πόσες φορές θα ακούσουμε για λίστες και φοροδιαφυγή;

 Πόσες φορές θα ακούσουμε για τη Siemens όταν ο κύριος Τσίπρας είναι αυτός που δεν τολμά να αλλάξει ακόμη και τον συμβιβασμό με τους Γερμανούς αν και τον καταγγέλλει; Πόσες φορές θα μας πουν ο ένας για τις καταλήψεις και ο άλλος για τη σχέση του με οικογένειες και βαρονίες;

Ας το πάρουμε κάποια στιγμή απόφαση εμείς ως λαός και αυτοί ως πολιτικοί. Εμείς τους επιλέγουμε να μας ταλαιπωρούν τα μάτια και τα αυτιά σε τέτοιου είδους συνεδριάσεις στη Βουλή. Κι αυτοί είναι άξιοι... εκπρόσωποί μας. Τέτοιους θέλουμε και τέτοιους έχουμε. Σάρκες εκ της σαρκός μας είναι δυστυχώς.

Εν κατακλείδει, από αυτό το σόου μένει το «δυο γάϊδαροι μαλώνανε σε ξένο αχυρώνα». Ο αχυρώνας είναι η διαπλοκή που πάντα θα υπάρχει όσο στη χώρα θα συνεχίζουμε να βλέπουμε το δέντρο και να χάνουμε το δάσος. 

Από τη μικρή διαπλοκή, την καθημερινή που κάνουμε ότι ξεχνούμε μέχρι τη μεγαλύτερη, της πολιτικής που ενώ την καταδικάζουμε στο τέλος πάμε στην κάλπη και την «εξαγνίζουμε».

Μπορεί να φταίμε κι εμείς για όλο αυτό το μεταπολιτευτικό έκτρωμα, όμως, κάποια στιγμή θα πρέπει να αποφασίσουν και οι πολιτικοί αν θα είναι πατριώτες ή αν θα είναι παρτάκηδες. 

Ο ένας να υπερασπίζεται με σθένος την καρεκλίτσα του κι ο άλλος να τρέχει να του την αρπάξει.

ΠΗΓΗ