Χριστούγεννα και πάλι..

     Μ' αυτά και με τ' άλλα φτάσαμε και πάλι στα πρόθυρα των εορταστικών ημερών των Χριστουγέννων.
     Τί διαφορά όμως πέρσι από φέτος!
     Τα περσινά μαύρα Χριστούγεννα, τα χειρότερα μέχρι τότε,  τα φώτιζε το αστέρι κάποιας ελπίδας, πως δεν θα εκλεγεί Πρόεδρος της Δημοκρατίας, πως θα πάμε σε εκλογές, πως θα φύγουν οι δωσίλογοι προδότες που κυβερνούσαν.
     Κάναμε υπομονή και απ΄ την αγωνία μας μας είχε σταθεί το μελομακάρονο στον λαιμό.
     Κι όλα έγιναν όπως τα περιμέναμε.

     Και τί έγινε;
     Νάμαστε πάλι εδώ, την ίδια εποχή με ακόμα μαυρότερα των περσινών μαύρων Χριστουγέννων.
     Μ' ένα τρίτο μνημόνιο, μακρύτερο, σκληρότερο, παρανοϊκότερο. 

     Με την 11η από καταβολής μνημονίων μείωση στις συντάξεις, με κατάργηση της προστασίας της πρώτης κατοικίας απ' τους πλειστηριασμούς, με κατάσχεση μισθών για χρέη προς τα ταμεία (που τα λήστεψαν με το PSI του χοντρού εγκληματία),
     ..με τον ΕΝΦΙΑ απέθαντο, σαν τον ''επίτιμο'' ένα πράμα,
     ..με το περιουσιολόγιο να κραδαίνεται απ' την ''αριστερή'' κυβέρνηση ως απειλή και ειρωνεία μαζί, αφού μετά από πέντε χρόνια σοσιαλο-δεξιάς κακουργίας, έρχονται οι ''αριστεροί'' να μας πάρουν ό,τι απέμεινε,
     ..με την περσινή ελπίδα νάχει γίνει λεπίδα και γιαταγάνι στον λαιμό μας,
     ..με τους δωσίλογους να μην τελειώνουν, λες κι είναι η Λερναία Ύδρα που ένα κεφάλι της έκοβες και δύο φυτρώνανε.


     Με ποιό κέφι να κάνει κανείς γιορτές, και με ποιά χαρά να περιμένεις την πρωτοχρονιά να σηματοδοτήσει σημειολογικά την ελπίδα μιάς καινούργιας αρχής;
     Τούτο το σκληρό έτος μας έμαθε κάτι: Είμαστε μόνοι μας.
     Εντελώς και απολύτως μόνοι μας.

     Απέναντι σε ένα σύστημα παγκοσμιοποίησης που θέλει να καταργήσει τους λαούς και να εγκαταστήσει την εξαρτημένη μάζα,
     ..με όπλα τον φόβο, τον έρποντα νεο-ναζισμό, την οικονομική ομηρία.

     Ο παντελώς σάπιος πολιτικός μας κόσμος, αυτά τα ομιλούντα δίποδα ανθρωποειδή, συναίνεσαν αντί πινακίου εξουσίας, και της τσέπης τους βεβαίως-βεβαίως, ώστε να γίνει ο ελληνικός λαός το πρώτο πειραματόζωο της Νέας Τάξης Πραγμάτων.
     Οι λαοί όταν μένουν μόνοι τους ή διαλύονται κι εξαφανίζονται,
     ..ή επαναστατούν, με σκαιά κι αιματηρά συνήθως αποτελέσματα.
     Οι λαοί είναι ζωντανοί οργανισμοί κι έχουν και αυτοί ανεπτυγμένο το ένστικτο της αυτοσυντήρησης.
     Ο φασισμός, ο ναζισμός, η Νέα Τάξη Πραγμάτων, είναι ιδέες, είναι συστήματα, είναι η επιθυμητή επιλογή των  ''ολίγων''.
     Οι λαοί είναι πραγματικότητα, είναι ζωή, είναι ζώσα ύλη.
     Οι λαοί είναι ισχυρότεροι.
     Αρκεί να το καταλάβουν!..




πηγή