Je suis malakas

Τις πρώτες πρωινές ώρες της Τρίτης έκλεισε η συμφωνία ανάμεσα στην κυβέρνηση και τους εκπροσώπους των δανειστών, όσον αφορά στα «κόκκινα» στεγαστικά δάνεια.


 Η συμφωνία μοιάζει επώδυνη καθώς πλήρη κάλυψη από τους πλειστηριασμούς θα έχει μόλις το 25% των δανειοληπτών. 





 





Από πλειστηριασμό της πρώτης κατοικίας θα υπάρχει πλήρης προστασία μόνο για δανειολήπτες με εμπορική αξία του ακινήτου τους έως 170.000 ευρώ και οικογενειακό εισόδημα για τετραμελή οικογένεια έως 21.000 ευρώ».
  Είναι κι αυτός ένας πόλεμος. Δεν ξέρω αν θα δημιουργήσει απεγνωσμένους που ζωσμένοι από εκρηκτικά θα ανατινάζονται ανάμεσα σε όσους θα έχουν σπίτι, αλλά είναι ένας πόλεμος. Ένας βάρβαρος πόλεμος από πολιτισμένους δυτικούς πολιτικούς και τραπεζίτες. Ένας βρώμικος πόλεμος που θυμίζει μαύρο μεσαίωνα από μία «προοδευτική» και «αριστερή» κυβέρνηση.

  Το «αθώο» βλέμμα του Ολάντ, το «αγνό» βλέμμα του Τσίπρα θα έπρεπε να σκύψουν ταπεινά, να γονατίσουν και να ζητήσουν συγγνώμη από τους λαούς τους. Ο πρώτος επειδή με τις ιμπεριαλιστικές πολιτικές της Γαλλίας μετέτρεψε σε θύματα τους πολίτες της χώρας του.

 Ο δεύτερος επειδή με την τυφλή υποταγή του στις Βρυξέλλες μετατρέπει καθημερινά σε θύματα τους πολίτες της Ελλάδας.

  Συγγνώμη που δε μπορώ να δηλώσω ότι είμαι Γάλλος, Παλαιστίνιος, Αμερικανός, Λιβανέζος.

 Μπορώ όμως να πενθώ το ίδιο για όλα τα θύματα που δημιουργεί ο Ολάντ, ο Abu Alaa Afri, ο Νετανιάχου, ο Ερντογάν, ο Πούτιν, ο Ομπάμα, η Μέρκελ. Θύματα της συγκέντρωσης πλούτου σε τράπεζες και πολυεθνικές είναι οι δολοφονημένοι, οι πνιγμένοι, οι άστεγοι όπου γης. Λιγότερη δημοκρατία και εξαφάνιση δικαιωμάτων των πολιτών, είναι το μέλλον που μας φτιάχνουν οι Ηγέτες.

  Δολοφονημένοι, πνιγμένοι, γκρεμισμένα σπίτια, πρόσφυγες και μετανάστες εκτός κι εντός της χώρας τους, φτώχεια, απόγνωση, εξαθλίωση είναι οι βασικές αιτίες που μπορούν να δημιουργήσουν ανάγκη για άμυνα και η άμυνα αυτή να θεωρηθεί ως άδικη επίθεση από τους αρχικά επιτιθέμενους. 

Διότι αυτοί νιώθουν δυνατοί κι ανέγγιχτοι. Διότι αυτοί θεωρούν ότι μπορούν να ρημάζουν δίχως να ρημάζονται. 
  Οι λαοί, όλοι οι λαοί, δεχόμαστε έναν πόλεμο από τις εξουσίες και το κεφάλαιο. «Λυπάμαι που δεν καταφέραμε να προστατέψουμε τους πολίτες μας από τους κακούς τρομοκράτες» θα πει ο Ολάντ. 

«Λυπάμαι που δεν καταφέραμε να προστατέψουμε τους πολίτες μας από τους κακούς δανειστές» θα πει ο Τσίπρας. Και η ζωή θα συνεχιστεί. Γι’ αυτούς. Για κάποιους άλλους η ζωή θα σταματήσει όταν τον πετύχει μια σφαίρα, ένα εγκεφαλικό ή η μαύρη απόγνωση που οδηγεί στην αυτοκτονία. «Συμβαίνουν κι αυτά» θα πουν ο Ολάντ και ο Τσίπρας πριν ψάλουν τον ύμνο των Τραπεζών.

Αυτή είναι η μεγάλη μας ήττα. Η ήττα των λαών. Να μισιόμαστε μεταξύ μας. Απαραίτητη προϋπόθεση για να πετύχει ο πόλεμος των εξουσιών εναντίον μας. Να μισεί ο Έλληνας τον Τούρκο, ο Γερμανός τον Σύρο πρόσφυγα, ο Ισραηλινός τον Παλαιστίνιο, ο Φιλανδός τον Ρώσο. 

Ως που να μείνουμε όλοι άστεγοι, να γίνουμε όλοι πρόσφυγες και να μη βρίσκουμε γη να σταθούμε. Ας συνεχίσουμε να χτίζουμε με τους θανάτους και τη φτώχεια μας την κυριαρχία των Εξουσιών και του Πλούτου. 

Μεγαλύτερη μαλακία, δεν έχει.   


                                          Καρτέσιος