«Εμείς οι οικονομικοί δολοφόνοι, είμαστε οι πρώτοι που μπορέσαμε να
φτιάξουμε μια παγκόσμια οικονομική αυτοκρατορία, μυστική.»
Λέει ο John Perkins, ένας οικονομικός δολοφόνος που είχε ηγηθεί σε αποστολές στη Λατινική Αμερική.
Τι κάνουν λοιπόν οι οικονομικοί δολοφόνοι; Βρίσκουν μια χώρα με πολλές πλουτοπαραγωγικές πηγές, δανείζουν στην χώρα αυτή πολλά χρήματα από την παγκόσμια τράπεζα ή κάποια αντίστοιχη, τα χρήματα δεν πηγαίνουν ποτέ στη χώρα, αλλά στις μεγάλες πολυεθνικές εταιρείες που «επενδύουν».
Οι εταιρείες αυτές κάνουν έργα, τα οποία απολαμβάνει ένα πολύ μικρό ποσοστό……..
των κατοίκων, καθώς οι περισσότεροι δεν έχουν την άνεση να τα αποκτήσουν και να τα οικειοποιηθούν.
Μετά, ολόκληρος ο λαός και η η χώρα βρίσκεται χρεωμένη, και καθώς δεν μπορεί να αποπληρώσει τα χρέη της, οι οικονομικοί δολοφόνοι ξαναπάνε, και την εκβιάζουν.
«Αφού δεν μπορεί να μας πληρώσει, την εξαναγκάζουμε να μας δίνει τα αγαθά που παράγει (πετρέλαιο, αέριο, χρυσό) σε εξευτελιστικές πηγές, την βάζουμε να ψηφίζει υπέρ μας στον ΟΗΕ και σε διεθνείς οργανισμούς, και να τοποθετούμε στρατιωτικές βάσεις στο έδαφός της. «
Όταν αποτυγχάνει αυτό, τότε βρίσκουμε έναν τρόπο να ανατρέψουμε ή να δολοφονήσουμε τους ηγέτες της, και αν αποτύχει και αυτό, όπως στο Ιράκ, τότε στέλνουμε τον στρατό.
Ο Perkins δεν θεωρεί ότι γι αυτό φταίει ο καπιταλισμός γενικά, αλλά ο συγκεκριμένος καπιταλισμός που εφαρμόζεται παντού σήμερα, και που έχει δημιουργήσει έναν εξαιρετικά άδικο, ασταθή, και επικίνδυνο κόσμο.
Συνεχίζει λέγοντας ότι γνώρισε πολλούς ένοπλους αντάρτες (τρομοκράτες τους ονομάζει ο ίδιος) αλλά ότι δεν γνώρισε κανέναν που ήθελε να γίνει «τρομοκράτης».
«Είναι απελπισμένοι άνθρωποι» τονίζει, και συνεχίζει λέγοντας πως «αν θέλουμε να απαλλαγούμε από την τρομοκρατία, πρέπει να απαλλαγούμε από τις ρίζες αυτού του καρκινώματος που διαλύει το σύστημα.
Είναι εξαιρετικά σημαντικό να καταλάβουμε, ότι δεν μπορούμε σήμερα να μιλάμε για εθνική ασφάλεια, χωρίς να καταλάβουμε ότι όλος ο πλανήτης είναι το σπίτι μας».
Λέει ο John Perkins, ένας οικονομικός δολοφόνος που είχε ηγηθεί σε αποστολές στη Λατινική Αμερική.
Τι κάνουν λοιπόν οι οικονομικοί δολοφόνοι; Βρίσκουν μια χώρα με πολλές πλουτοπαραγωγικές πηγές, δανείζουν στην χώρα αυτή πολλά χρήματα από την παγκόσμια τράπεζα ή κάποια αντίστοιχη, τα χρήματα δεν πηγαίνουν ποτέ στη χώρα, αλλά στις μεγάλες πολυεθνικές εταιρείες που «επενδύουν».
Οι εταιρείες αυτές κάνουν έργα, τα οποία απολαμβάνει ένα πολύ μικρό ποσοστό……..
των κατοίκων, καθώς οι περισσότεροι δεν έχουν την άνεση να τα αποκτήσουν και να τα οικειοποιηθούν.
Μετά, ολόκληρος ο λαός και η η χώρα βρίσκεται χρεωμένη, και καθώς δεν μπορεί να αποπληρώσει τα χρέη της, οι οικονομικοί δολοφόνοι ξαναπάνε, και την εκβιάζουν.
«Αφού δεν μπορεί να μας πληρώσει, την εξαναγκάζουμε να μας δίνει τα αγαθά που παράγει (πετρέλαιο, αέριο, χρυσό) σε εξευτελιστικές πηγές, την βάζουμε να ψηφίζει υπέρ μας στον ΟΗΕ και σε διεθνείς οργανισμούς, και να τοποθετούμε στρατιωτικές βάσεις στο έδαφός της. «
Όταν αποτυγχάνει αυτό, τότε βρίσκουμε έναν τρόπο να ανατρέψουμε ή να δολοφονήσουμε τους ηγέτες της, και αν αποτύχει και αυτό, όπως στο Ιράκ, τότε στέλνουμε τον στρατό.
Ο Perkins δεν θεωρεί ότι γι αυτό φταίει ο καπιταλισμός γενικά, αλλά ο συγκεκριμένος καπιταλισμός που εφαρμόζεται παντού σήμερα, και που έχει δημιουργήσει έναν εξαιρετικά άδικο, ασταθή, και επικίνδυνο κόσμο.
Συνεχίζει λέγοντας ότι γνώρισε πολλούς ένοπλους αντάρτες (τρομοκράτες τους ονομάζει ο ίδιος) αλλά ότι δεν γνώρισε κανέναν που ήθελε να γίνει «τρομοκράτης».
«Είναι απελπισμένοι άνθρωποι» τονίζει, και συνεχίζει λέγοντας πως «αν θέλουμε να απαλλαγούμε από την τρομοκρατία, πρέπει να απαλλαγούμε από τις ρίζες αυτού του καρκινώματος που διαλύει το σύστημα.
Είναι εξαιρετικά σημαντικό να καταλάβουμε, ότι δεν μπορούμε σήμερα να μιλάμε για εθνική ασφάλεια, χωρίς να καταλάβουμε ότι όλος ο πλανήτης είναι το σπίτι μας».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τα δημοσιεύματα δεν αποτελούν θέση η άποψη δική μας αλλά Πολιτών και Bloggers. Επίσης δημοσιεύονται άρθρα εφημερίδων και περιοδικών.
Παρακαλούμε όταν υποβάλετε σχόλιο, να μην χρησιμοποιείτε υβριστικούς χαρακτηρισμούς
και να αποφεύγετε τα greeklish.