Όλοι νικητές στη χώρα των γαμάτων

Καθώς η χώρα οδεύει με ενθουσιασμό προς τις εκλογές, σκέφτομαι -για μια ακόμα φορά- πως οι περισσότεροι Έλληνες είναι τσακωμένοι με την πραγματικότητα.

Ενώ η χώρα έχει χρεοκοπήσει το 2010, έχει υποθηκευθεί και η πορεία της προς μια νέα χρεοκοπία είναι προδιαγεγραμμένη, οι Έλληνες μοιάζουν να πιστεύουν πως οι εκλογές έχουν πολύ μεγάλη σημασία.

Εν τω μεταξύ, αν το σκεφτείς λίγο, η χώρα βρίσκεται κολλημένη ακόμα στο 2010, αφού την κυβέρνηση διεκδικούν το ΠΑΣΟΚ -που έχει μετακομίσει στον ΣΥΡΙΖΑ- και η Νέα Δημοκρατία.

Αυτό και μόνο αποδεικνύει πως -αν και αυτά τα τελευταία εννιά χρόνια ήταν εξόχως διδακτικά- οι Έλληνες δεν έχουν μάθει απολύτως τίποτα.

Το 2009 έγινε πρωθυπουργός με 44% το ζαβό παιδί του Ανδρέα Παπανδρέου, ενώ σήμερα οι Έλληνες ετοιμάζουν για πρωθυπουργό το  ζαβό  παιδί του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη.

Οπότε, από πού προκύπτει όλος αυτός ο ενθουσιασμός;

Μάλλον από την άρνηση της πραγματικότητας.

Οι Έλληνες ζουν σε έναν δικό τους κόσμο, που δεν έχει καμία σχέση με το τι πραγματικά συμβαίνει.

Σε αυτόν τον κόσμο των Ελλήνων, ο κάθε Έλληνας -ξεχωριστά- είναι υπεργαμάτος.

Βέβαια, όπως μου είχε πει κάποια στιγμή ένας πολύ γνωστός και άξιος συμπατριώτης μας, στην Ελλάδα δεν υπάρχουν μεγάλα μεγέθη, υπάρχουν μόνο μέτριοι με αυλή.

Κυρίες και κύριοι, έχουμε ηττηθεί.

Και προσπαθούμε να παρουσιάσουμε την ήττα σαν νίκη.

Κάποιοι βλέπουν θριάμβους με κόμματα και πολιτικούς, που δεν θα έπρεπε να υπάρχουν καν στο πολιτικό σκηνικό. Θα έπρεπε να έχουν εξαφανιστεί.

Κάποιοι άλλοι αρέσκονται να πιστεύουν πως είναι καλύτεροι από τους «άλλους», τους «αντιπάλους», αν και είναι ακριβώς ίδιοι.

Είμαστε οι γενιές της ήττας.

Βέβαια, δεν τελειώνουν όλα με εμάς, όπως δεν άρχισαν όλα με εμάς.

Θα έρθουν άλλες γενιές, που μπορεί να αλλάξουν την Ελλάδα.

Κι εμείς;

Εμείς, τουλάχιστον, ας μην κάνουμε τους ήρωες.

Αυτό, εκτός από ηττημένους, μας κάνει και θλιβερούς.

ΠΗΓΗ