Τζάμπα μαγκιές... εκ Καστελορίζου ορμώμενες

Πολύ ωραία μας τα είπε ο Αλέξης από το ακριτικό Καστελόριζο. Πριν από 8 χρόνια πάνω – κάτω τις ίδιες ημέρες του Απρίλη ο Γιώργος, το παιδί της Αλλαγής μας ανακοίνωνε την κρίση, την είσοδο του ΔΝΤ, το χάος που τότε δεν καταλαβαίναμε τι σημαίνει.

Πέντε – έξι μήνες λιτότητας μας υποσχόταν ο Παπανδρέου και καθαρίσαμε. Κι εμείς τα κορόιδα δεν βλέπαμε το δάσος, βλέπαμε το δέντρο. Δεν βλέπαμε τη μεγάλη εικόνα, αλλά το ειδυλλιακό φόντο του νησιού.

Έτσι και τώρα, αυτό είδαμε. Τις βάρκες να κουνιούνται και τον Τσίπρα να μας μιλά για την αποφασιστικότητά του να μην παραχωρήσει σπιθαμή γης, για τον… ηρωϊκό πιλότο που τον θυμήθηκε μία εβδομάδα μετά, για το τέλος του μνημονίου που θα το γιορτάσει στο Καστελόριζο για να σβήσει την κακή ανάμνηση του «παιδιού της Αλλαγής».

Ευτυχώς που την ομιλία του την ξεκίνησε λέγοντας ότι δεν πήγε στο νησί για επικοινωνιακούς λόγους. Δεν είχαμε καταλάβει κάτι τέτοιο και μας το έκανε… λιανά.

Πήγε για ουσιαστικούς λόγους. Για να τιμήσει τον ηρωϊκό Μπαλταδώρο και να αναπτερώσει το ηθικό των Ενόπλων Δυνάμεων. Αλλά γιατί δεν πήγε στην κηδεία του πιλότου. Αυτό θα ήταν πραγματικά συμβολική και δυνατή κίνηση.

Ο Ερντογάν αν έχανε έτσι πιλότο θα έκλαιγε και πάνω από το φέρετρο. Ο Τσίπρας τι πήγε να κάνει στο Καστελόριζο; Να κλάψει κατόπιν εορτής;

Με στεντόρεια φωνή μας υποσχέθηκε ότι δεν θα παραχωρήσει σπιθαμή γης. Ότι δεν διαπραγματεύεται και δεν παζαρεύει, ότι δεν φοβάται και δεν απειλεί.

Πράγματι πολύ αποφασιστικός, όμως, αυτό είναι εξωτερική πολιτική; Με τσαμπουκάδες στα λόγια; Με κουβεντούλες που τις παίρνει ο αέρας σαν τις σημαίες; Πέντε μήνες αφ’ ότου έφερε τον Ερντογάν στην Αθήνα χωρίς λόγο και μας έτριψε στη μούρα τις διεκδικήσεις του, τώρα το παίζει λιοντάρι που δεν φοβάται τίποτε; 

Τώρα που μας έχουν πάρει φαλάγγι οι Τούρκοι και με τις παλινωδίες μας δεν ξέρουμε ποιους έχουμε συμμάχους;

Έλεος με την δήθεν πατριωτική στάση της Αριστεράς που τη θυμούνται μόνο όταν είναι να υφαρπάξουν ψηφαλάκια. Αυτοί που ξεπουλάνε τη «Μακεδονία» δεν έχουν πρόβλημα να ξεπουλήσουν ο,τιδήποτε άλλο.

Αλλά η πλάκα πράγματι ήταν οι υποσχέσεις για έξοδο από το μνημόνιο. Θα βαράει και νταούλια στο Καστελόριζο τη μέρα που θα βγούμε.

Μα πόσο κουτόχορτο μπορεί να αντέξει αυτός ο τόπος;

ΠΗΓΗ