Γκαραντί!…

Όταν λες τη φράση, «Ο λόγος του συμβόλαιο», 

αμέσως το μυαλό σου πάει σε κάποιον άνθρωπο που τον εκτιμάς για την ειλικρίνεια και φερεγγυότητα που τον διακρίνει. 

Μερικές φορές πάει και με το αντίθετο σκεπτικό, αλλά τώρα θα ασχοληθούμε με την πρώτη περίπτωση.  

Μία από αυτές, είναι και ο αξιαγάπητος Αλέξης Τσίπρας. Θα υπενθυμίσω επιγραμματικά μερικές στιγμές από την ευθύτητα, ειλικρίνεια και φερεγγυότητα που διαθέτει και τον κάνουν ξεχωριστό.

1. Σκίζει μνημόνια (παλιό, αλλά πάντα επίκαιρο!)
2. Αν δεν τα σκίσει, τα διαπραγματεύεται σκληρά με σκοπό το κοινό καλό (του κόμματος).
3. Τουμπάρει με επιδεξιότητα ένα δημοψήφισμα, επίσης για το καλό.
4. 
   
5. Υπογράφει “καλύτερα” μνημόνια από τους άλλους για να έχει πιο ευοίωνο μέλλον το “κοινό” καλό…
6. 
   
7. Κάνει εκλογές για να έχει τη δυνατότητα πιο ουσιαστικής και δυναμικής διαπραγμάτευσης, όποτε τυχόν χρειαστεί…
8. Και αφού τελικά χρειάστηκε… Ε, τι περιμένεις να σου πω τώρα, δεν ξέρεις;

Το ψάρι βρομάει απ’ το κεφάλι, γι’ αυτό και το υπόλοιπο –κοινοβουλευτικό– σώμα ακολουθεί το κεφάλι. Είναι θέμα επιβίωσης…

Το μόνο χαρτί που έχει μείνει θεωρητικά άκαυστο για αυτή την κυβέρνηση και τα ανόητα πρόβατα που την υπερασπίζουν, είναι αυτό της μη διαπλοκής –ακόμα-.

Μικρό να ’ναι το καλάθι…  

Την πρώτη φορά που του έβαλαν το πιστόλι στο κεφάλι, είπε ναι σε όλα για να μη ζήσουμε εμείς το χάος. Τώρα που πάμε χειρότερα και θα του το βάλουν ξανά το πιστολάκι, γιατί να πει «όχι»; Εξαφανίστηκε το «χάος»;

Όχι βέβαια, αλλά κάτι θα βρει πάλι για να το γυρίσει υπέρ του. Χαρά όσοι τον πιστεύουν!

Ακούω λοιπόν να λένε συνέχεια πως δε θα δεχτούμε ξανά εκβιασμούς και δε θα υπογράψουμε νέα μέτρα…

Μικρό ξανά το καλαθάκι…

Αν η υπερασπιστική γραμμή των προβάτων στηρίζεται στο ό,τι οι άλλοι είναι περισσότερο διαπλεκόμενοι, ψεύτες κλπ, να θυμίσω πως αυτά έλεγαν μια ζωή εκατέρωθεν όσοι ψήφιζαν Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ τις παλιέ καλές εποχές.

Όταν ξεπέφτει μια κοινωνία, ξεπέφτουν και τα κριτήριά της.

ΠΗΓΗ