ΠΛΕΥΣΙΣ: Πόντος έν', άστρον φωτεινόν Ξηρανθήτω ημίν ο λάρυγξ εάν επηλαθόμεθά σου ω Πάτριος Ποντία γη

19η ΜΑΪΟΥ, ΗΜΕΡΑ ΜΝΗΜΗΣ ΤΗΣ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑΣ ΤΩΝ ΠΟΝΤΙΩΝ

Ξηρανθήτω ημίν ο λάρυγξ εάν επηλαθόμεθά σου ω Πάτριος Ποντία γη. (Λεωνίδας Ιασωνίδης)

Να ξεραίνεται η γούλα μ’ αν ανασπάλλω την πατρίδα μ’, τον Πόντον (Κώστας Π. Μαυρόπουλος)

Η γενοκτονία ως όρος καθιερώθηκε στη δίκη της Νυρεμβέργης, όταν καταδικάστηκε η ναζιστική ηγεσία για τα εγκλήματα πολέμου κατά των Εβραίων.Ως νομική έννοια διατυπώθηκε στη Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών και καθιερώθηκε στις 9/12/1948, με τη σύμβαση της Ρώμης για τα ανθρώπινα δικαιώματα.

Τρεις γενοκτονίες συντελέστηκαν τον 20ο αιώνα, των Αρμενίων, των Ελλήνων του Πόντου και των Εβραίων. Εξ’ αυτών οι δύο αναγνωρίστηκαν παγκοσμίως, άμεσα των Εβραίων και έμμεσα των Αρμενίων.

Με το τρίπτυχο «ένα κράτος, μια θρησκεία, ένας λαός», και έχοντας ως συμβουλάτορες Γερμανούς αξιωματικούς, οι Νεότουρκοι αρχικά και στη συνέχεια ο Μουσταφά Κεμάλ, σχεδίασαν και εκτέλεσαν τις δύο πρώτες γενοκτονίες. Το 1915 την γενοκτονία των Αρμενίων και από το 1916 έως το 1923 τη γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου.

Με το πρόσχημα να μην ενωθούν οι Έλληνες του Πόντου με τις Ρωσικές δυνάμεις, που πολιορκούσαν τον Πόντο, εκτόπισαν τον πληθυσμό από τις παραλιακές περιοχές, στα μεσόγεια της χώρας. Μέσα στο καταχείμωνο, σε εξοντωτικές και χωρίς στοιχειώδη σίτιση και ανάπαυση πορείες, έχασαν τη ζωή τους πολλοί Έλληνες.

Εκτός από τους θανάτους που προέκυψαν από τις ταλαιπωρίες υπήρξαν και πολλές περιπτώσεις φρικιαστικών θανάτων από άτακτους τσέτες υπό τα αδιάφορα βλέμματα των συνοδών χωροφυλάκων. Σε πολλές δε περιπτώσεις και με την βοήθεια τους. Και βέβαια δεν εξέλειπαν οι βιασμοί γυναικών, ακόμη και εγκύων, ανήλικων κοριτσιών αλλά ακόμη και ανήλικων αγοριών.

Επίσης πολλοί Έλληνες πέθαναν στα τάγματα εργασίας καταπονημένοι από τις εξαντλητικές εργασίες. Έτσι με την εξόντωση του μισού πληθυσμού (353.000) και τον εκτοπισμό-ξεριζωμό του άλλου μισού, τον Αύγουστο του 1923 ο Μουσταφά Κεμάλ αναφώνησε θριαμβευτικά:

«Επί τέλους τους ξεριζώσαμε».

Για πάνω από 70 χρόνια, η λέξη γενοκτονία ήταν σχεδόν απαγορευμένη προς χάριν της Ελληνοτουρκικής φιλίας. Οι Πόντιοι όμως δεν ξέχασαν ποτέ το δράμα των προγόνων τους. Πάντα ερχόταν στο νου τους η εικόνα των γονιών και των παππούδων, που όταν ανέφεραν τη λέξη «πατρίδα», γέμιζαν τα μάτια τους δάκρυα.

Οργανώθηκαν και αντρώθηκαν κύρια μετά το 1980, και αποφάσισαν να κάνουν το χρέος τους. Έτσι φτάσαμε στην καθιέρωση ημέρας μνήμης για τα θύματα της τουρκικής θηριωδίας. Η ιδέα και οι πρωτοβουλίες για την ψήφιση του σχετικού νόμου ανήκουν στον κοινωνιολόγο Μιχάλη Χαραλαμπίδη.

Με τον νόμο 2193 της 8/11/3/94, η 19η Μαΐου, καθιερώνεται ως ημέρα μνήμης της γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου. Η ημερομηνία αυτή επιλέχτηκε επειδή ο Μουσταφά Κεμάλ αποβιβάστηκε στις 19 Μαΐου του 1919 στην Σαμψούντα και τότε ξεκίνησε η δεύτερη και πιο βίαιη φάση του σχεδίου αφανισμού των Ελλήνων.

Τρεις ήταν οι κύριοι παράγοντες που συνήργησαν στην γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου. Πρώτος παράγοντας οι Γερμανοί καθοδηγητές των Νεότουρκων και του Κεμάλ όπως προαναφέρθηκε. Δεύτερος παράγοντας οι Σοβιετικοί που στήριξαν πολιτικά, οικονομικά και στρατιωτικά τον Κεμάλ, επονομάζοντας μάλιστα το κίνημά του «εθνικοαπελευθερωτικό».

Αλήθεια από ποιόν; Και τρίτος παράγοντας οι Άγγλοι, Γάλλοι και Αμερικανοί που αρχικά ήταν σύμμαχοι της Ελλάδας και στη συνέχεια την εγκατέλειψαν αβοήθητη.

Οι Σοβιετικοί στήριξαν τον Κεμάλ και για έναν άλλο λόγο. Όταν ξεκίνησαν την επανάστασή τους, η Ελλάδα είχε αποστείλει μια σημαντική στρατιωτική δύναμη για να στηρίξει το καθεστώς του Τσάρου. Αυτό δεν το ξέχασαν και δεν το συγχώρησαν ποτέ.

Την ίδια ημερομηνία έχουν καθιερώσει και οι Τούρκοι σαν γιορτή της νεολαίας αλλά και του ξεριζωμού των Ελλήνων. Μάλιστα στα περίχωρα της Σαμψούντας έχουν ιδρύσει χωριό που φέρει την ονομασία 19 Μαίου.

Γι αυτό θα πρέπει οι Έλληνες να είναι προσεκτικοί και να μην πέφτουν σε παγίδες, όπως συνέβη στο παρελθόν με τα εξής θλιβερά περιστατικά:

1. Συμμετείχε και τραγούδησε στην γραμμή του Αττίλα στην Κύπρο στις 19 Μαίου 1997 ο τραγουδιστής Σάκης Ρουβάς. (Εκ των υστέρων ζήτησε συγνώμη)

2. Επελέγει να σταλεί η κρατική ορχήστρα Αθηνών στη γιορτή της τουρκικής νεολαίας την ημερομηνία αυτή το 1998. (Τα μέλη της αρνήθηκαν να πάνε και ο υπουργός πολιτισμού Ε. Βενιζέλος αναγκάστηκε να αναστείλει την αποστολή).

3. Το 1998 ο τότε υπουργός εξωτερικών Γ.Α. Παπανδρέου κατέθεσε στεφάνι στο μνημείο του σφαγέα των Ποντίων Μουσταφά Κεμάλ.

4. Στις 19 Μαίου 2000 προσγειώθηκαν τουρκικά αεροπλάνα στην Άγχίαλο ενώ αποβιβάστηκαν τουρκικά στρατεύματα στην Πελοπόννησο στα πλαίσια άσκησης Ελλάδας-Τουρκίας.

Η Γενοκτονία του Ποντιακού Ελληνισμού σε επίπεδο κρατών έχει αναγνωριστεί μόνο από την Κύπρο, ενώ η Αρμενική έχει αναγνωριστεί σε πάνω από 70.

Έχει αναγνωριστεί όμως από τις πολιτείες της Ν.Υόρκης, του Νιού Τζέρσεϊ και της Κολούμπια το 2002, της Γεωργίας και της Πενσυλβάνια το 2004, του Κλίβελαντ το 2005 και της Μασαχουσέτης το 2006.

ΧΡΥΣΑΝΘΟΣ ΘΕΟΔΩΡΙΔΗΣ

Ο βάρδος του ποντιακού ελληνισμού. Ο Χρύσανθος Θεοδωρίδης τραγούδησε για πάνω από 50 χρόνια τα πάθη, την ελπίδα των ξεριζωμένων Ποντίων προσφύγων.
Γεννήθηκε το 1934 στην Οινόη Κοζάνης από γονείς Πόντιους που κατάγονταν από το Καρς του Καυκάσου.
έφυγε από τη ζωή στις 30 Μαρτίου 2005, σε ηλικία 71 ετών.