Η ψεύτικη αγωνία μιας προσχεδιασμένης σταύρωσης.

 

Καταλαβαίνω τον πόνο και την αγωνία όλων των βουλευτών που ψήφιζαν και θα ψηφίσουν πάλι κάποια οδυνηρά μέτρα εις βάρος του Ελληνικού λαού και φυσικά των ΜΜΕ που έχουν βοηθήσει με το τρόπο τους.

Καταλαβαίνω επίσης την αμνησία του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ για όλα όσα έχουν κάνει μέχρι τώρα υποκρινόμενοι τους επόμενους σωτήρες μας.

Ανάλογη αμνησία έχει φυσικά και η κυβέρνηση και όλοι μαζί αλληλοκατηγορούνται για το ποιος έχει τη λιγότερη συμμετοχή στη σταύρωσή μας. Όλοι διατείνονται πως δε ήθελαν να μας σταυρώσουν ή να συνεχίζουν να το κάνουν. Αφού όμως το έκαναν –και θα το ξανακάνουν…-, φιλονικούν τελικά για το ποιος θα μας κατεβάσει πρώτος.

Αυτή την αγωνία βέβαια την έχουμε ξαναζήσει όλοι. Κάθε φορά ακούμε απ’ όλους –πολιτικούς και ΜΜΕ– : «Μα θα περάσουν αυτά τα μέτρα από τη βουλή;» και διάφορα παρόμοια. Θα περάσουν και δε θα στεναχωρηθεί “κανένας” τους.

Δεν είναι τόσο άσχετοι ή ανόητοι ώστε να μην καταλαβαίνουν το δούλεμα που τους κάνουν τα “κοράκια” τόσα χρόνια και που θέλουν να το φτάσουν. Με φόρο στον φόρο και την παραδοχή απ’ όλους πως έτσι δεν βγάζει πουθενά, δεν μπορεί να ψάχνουν συνέχεια για άλλοθι. Άρα… καλύτερα να μην πω που μας έχουν γραμμένους.

Εκεί θα μας έχουν γραμμένους όσο υπάρχουν ανόητοι πολίτες που τους υποστηρίζουν με τον όποιο τρόπο.

Οι πολιτικοί που έχουμε κοροϊδεύουν και γελοιοποιούν μόνο αυτούς που θέλουν να γελοιοποιούνται.

Όσοι λοιπόν αποδέχονται αυτή την κοροϊδία κάνοντας πως δεν καταλαβαίνουν ή δεν βλέπουν τι γίνεται, ας είναι άξιοι της μοίρας τους, οι υπόλοιποι όμως δεν τους χρωστούν τίποτα.

Υπάρχουν φυσικά και αυτοί που ενώ βλέπουν και καταλαβαίνουν το κακό που κάνει το κόμμα τους ξεχωριστά, θα τους δώσουν την ψήφο τους όποτε χρειαστεί από συνήθεια και γνωρίζω πολύ καλά τι λέω. Αυτοί βέβαια είναι μια ξεχωριστή και ενδιαφέρουσα ψυχιατρικά περίπτωση.

Μια ανόητη δικαιολογία υπάρχει πάντα έτοιμη για να στηρίξει το κάθε λάθος.

Το λέω και το πιστεύω, η “σταύρωση” της Ελλάδας από τους ξένους και η αποδοχή της από το σύνολο σχεδόν του πολιτικού μας συστήματος, μόνο τυχαία δεν μπορεί να είναι.

Όλοι τους γνώριζαν, αλλά πάντα το κωλαράκι τους φρόντιζαν να είναι ακμαίο και δεν πειράζει το ποιος και γιατί τους το πιάνει.

Ας αφήσουν λοιπόν οι πολιτικοί και τα ΜΜΕ την ψεύτικη αγωνία τους για την συνεχιζόμενη σταύρωσή μας, αφού σε κάθε ευκαιρία χτυπούν το καρφί να μπει όλο και πιο μέσα. Εντάξει, πολύ πιθανόν όχι όλοι, αλλά τα μέχρι στιγμής αποτελέσματα λένε πολλά για το τι επικρατεί, έστω προς το παρόν.

Μην κλαίτε λοιπόν και μην αγωνιάτε «μωρές παρθένες» για τους σταυρούς που έχουν στηθεί. Φροντίστε τουλάχιστον οι καρέκλες σας να φαίνονται από πάνω καθαρές, ώστε να μην λερωθεί το κουστουμάκι σας απολαμβάνοντας το θέαμα.

Όσο για εσένα που επιμένεις πως θα σε κατεβάσει από τον σταυρό ο Αλέξης ή ο Κούλης, τι να σου πω τώρα… Αν και έχω πολλά να σου πω, θα μείνω προς το παρόν σε αυτό που περιμένεις, το τίποτα!  

ΠΗΓΗ