Γενική επισκόπηση..

     Γιά να δούμε πού βρισκόμαστε.

     Έξη χρόνια μετά το πρώτο μνημόνιο δεν φαίνεται να έχει ουσιαστικά αλλάξει τίποτε άλλο, εκτός απ' το ότι όσες περικοπές γίνανε στα έξοδα της δημόσιας διοίκησης και του κράτους γενικότερα, έγιναν όλες εις βάρος του ελληνικού λαού.




 
 
     Είτε πρόκειται για μισθούς και συντάξεις και ψαλίδισμα εφ' άπαξ, είτε πρόκειται για περικοπές κονδυλίων από Υγεία, Παιδεία, Πρόνοια,
     ..όλες είχαν σαν αποτέλεσμα την κατακρήμνιση του βιοτικού επιπέδου του έλληνα (του φτωχού, του μικρού και του μεσαίου).
     Όσο αφορά την σπατάλη του δημοσίου σε όλες τις άλλες δραστηριότητές του, δεν έχει αλλάξει απολύτως τίποτα.

     Οι ίδιοι (σε πλήθος) και περισσότεροι σύμβουλοι, τα ίδια συμβούλια, οι ίδιες δαπάνες μετακίνησης, παράστασης, τα ίδια επιδόματα και προνομίες των βουλευτών, τα ίδια πεταμένα κονδύλια σε ημέτερους, σε πολιτιστικές εκδηλώσεις του @@λου, σε διαφημίσεις ΔΕΚΟ και Δημοσίου σε εφημερίδες και κανάλια των διαπλεκόμενων,
     ..το ίδιο γενικό ξεχαρβάλωμα στην δημόσια διοίκηση.


     Ούτε οι πολιτικοί άλλαξαν. Οι ίδιοι κυβερνούν ακόμη και σήμερα με μικρές παραλλαγές.
     Αλλάζουν θέσεις, αλλάζουν κόμματα και πόστα, αλλά είναι ακόμη εδώ και κυβερνούν σαν να μην έχει συμβεί τίποτα,
     ..σαν να μην είναι αυτοί οι ίδιοι υπεύθυνοι της εθνικής καταστροφής.
     Από την άλλη οι ίδιοι πουλημένοι δημοσιογράφοι και κανάλια που μας ''ενημέρωναν'', οι ίδιοι εξακολουθούν να μας ενημερώνουν-συσκοτίζουν, εκπέμποντας την μνημονιακή τους προπαγάνδα προς όφελος των εργοδοτών τους και του συστήματος διαπλοκής γενικότερα.
     Στα έξη αυτά χρόνια δεν έχει αλλάξει τίποτα που να μπορεί να μας κάνει να ελπίζουμε σε μιά λειτουργική αναδιάρθρωση του κράτους,
     ..στην απεμπλοκή της δημόσιας διοίκησης αλλά και όλου του δημόσιου βίου απ' τα δεσμά της διαπλοκής και της απάτης.

     Όλα πάνε απ' το κακό στο χειρότερο, και όποιο επιπλέον έκτακτο πρόβλημα ανακύπτει (όπως το προσφυγικό), όχι μόνον δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί με ψυχραιμία και αποτελεσματικότητα,
     ..αλλά επιβαρύνει την γενική κατάσταση τρείς φορές περισσότερο απ' ό,τι αν προέκυπτε κάτω από φυσιολογικές συνθήκες.
     Η πορεία αυτή, που με δική μας έγκριση (είτε πρόκειται με την ψήφο μας, είτε με την σιωπή και ανοχή μας) ακολουθείται,
     ..είναι βέβαιο πως οδηγεί στην πλήρη εξαθλίωση και μετατροπή του λαού σε πολίτες τύπου ''τρίτου κόσμου''.
     Μην περιμένουμε τίποτα καλύτερο,
     ..αλλά κι ας μην διαμαρτυρόμαστε όσο εμείς οι ίδιοι ανεχόμαστε αυτήν την πορεία προς την τελική καταστροφή. 
     Ίσως και να είναι η μόνη που μας αξίζει τελικά.
     Όχι σε όλους.
     Αλλά τί να κάνουμε;
     Σ' έναν ''ασύμμετρο'' πόλεμο, κι όταν μάλιστα δεν υπάρχει αντίσταση,
     ..οι ''παράπλευρες απώλειες'' θα είναι οι μεγαλύτερες,
     ..και ίσως και οι μόνες!..



  Κώστας Μαντατοφόρος