Η μεταχείριση των μεταναστών ξυπνά εφιάλτες

…Φράκτες από ξυράφι και σύρμα κατά μήκος των συνόρων της Ελλάδας, της Βουλγαρίας, της Ουγγαρίας και της Γαλλίας. .. 

Οι Ευρωπαίοι αντιμετωπίζουν μία από τις χειρότερες ανθρωπιστικές κρίσεις της ηπείρου από το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο... 

…κάποιοι αντιδρούν με τρόπους που θυμίζουν μερικές από τις πιο σκοτεινές περιόδους της ηπείρου. 

Ο Kenneth Roth, εκτελεστικός διευθυντής της οργάνωσης Human Rights Watch δηλώνει ότι «...οι εικόνες των τρένων(με τους μετανάστες) παραπέμπουν στους εφιάλτες του Ολοκαυτώματος». 

Δεν είναι ότι το Ολοκαύτωμα έχει ξεχαστεί ή αγνοηθεί. Υπάρχουν μνημεία σχεδόν σε κάθε μεγάλη πόλη στην ηπειρωτική Ευρώπη. 

Αλλά να, το ουγγρικό κοινοβούλιο ψηφίζει νόμους για τους πρόσφυγες που, μεταξύ άλλων, επιτρέπουν τη δημιουργία των λεγόμενων ζωνών διέλευσης κατά μήκος των συνόρων της Σερβίας.

 Οι νεοαφιχθέντες μετανάστες θα πρέπει να περιορίζονται σε αυτές τις ζώνες, που θα πρέπει να είναι 60 μέτρα από τα σύνορα (περίπου 200 πόδια), έως ότου οι υποθέσεις τους επιλυθούν. 

Και οι υποθέσεις αυτές θα πρέπει να ολοκληρωθούν εντός οκτώ ημερών, με μόνο τρεις πιθανές προσφυγές. Μετά οι άνθρωποι θα πρέπει να σταλούν πίσω. 

Με τους μετανάστες να φτάνουν με ρυθμό περίπου 3.000 την ημέρα, μέσα σε μόλις 10 ημέρες ο πληθυσμός των στρατοπέδων θα μπορούσε να πλησιάζει τις 30.000. 

«Δεν μπορώ να τα αποκαλώ οτιδήποτε άλλο εκτός από στρατόπεδα συγκέντρωσης», είπε ο Gabor Gyulai, συντονιστής του προγράμματος της Επιτροπής του Ελσίνκι για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα στη Βουδαπέστη.

 «Αυτοί οι πρόσφυγες φθάνουν, σε φρικτή κατάσταση, και στη συνέχεια τους βάζετε σε αυτό το στρατόπεδο συγκέντρωσης;» Ρωτάει χωρίς να παίρνει απάντηση. 

Το Κοινοβούλιο, μάλιστα, αναμένεται να περάσει μια δεύτερη σειρά μέτρων, δίνοντας μεγαλύτερη εξουσία στην αστυνομία και το στρατό, συμπεριλαμβανομένου του δικαιώματος να εισέρχονται σε κάθε σπίτι για να ψάξουν για μετανάστες που μπορεί να κρύβονται εκεί. 

«Στην Ευρώπη, έχουμε ωφεληθεί από την ανθρωπιστική βοήθεια και την αποδοχή των προσφύγων μετά την καταστροφή του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου», δήλωσε ο Roth. «Είναι σαν να υπάρχει κοντή μνήμη και η αίσθηση ότι η Ευρώπη δεν χρωστά τίποτε σε κανένα.»

«Είναι δύσκολο να κατανοήσουμε πώς οι άνθρωποι χάνουν την αίσθηση της ιστορίας τόσο γρήγορα», δήλωσε και ο Α. Stroehlein, Ευρωπαϊκός διευθυντής των μέσων ενημέρωσης για το Παρατηρητήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.

 «Όλοι λένε ότι έχουν μάθει τα μαθήματα της ιστορίας, αλλά στρέφονται μακριά αυτούς τους απελπισμένους ανθρώπους που προσπαθούν να ξεφύγουν από μια τρομακτική κατάσταση που υποδηλώνει ότι δεν έχουμε μάθει όλα τα μαθήματά μας».



πηγή