Την αλήθεια. Έστω την ύστατη ώρα.

H κυβέρνηση υπαναχωρεί σε σχέση με τις προεκλογικές εξαγγελίες του ΣΥΡΙΖΑ για το χρέος, για τις ιδιωτικοποιήσεις, για το ασφαλιστικό, για τα εργασιακά, για τη φορολογία.
 Είναι κι αυτό ένα είδος TINA («there is no alternative», «δεν υπάρχει εναλλακτική»).

Όπως και να το δει κανείς, η κυβέρνηση της Αριστεράς (με ολίγους ΑΝΕΛ) παραδέχεται ότι ο μόνος τρόπος να υπάρξει μια χώρα στην Ευρωπαϊκή Ένωση σήμερα είναι να αποδεχτεί το νεοφιλελεύθερο πρόγραμμα – έστω με μικροτροποποιήσεις, πάντως να το αποδεχτεί.


  

Δεν πρόκειται για κεραυνό εν αιθρία. Αλλά μια κυβέρνηση ενός κόμματος που διακήρυξε τη διαφορά του από όλο το υπόλοιπο πολιτικό σύστημα, οφείλει να πει την αλήθεια. Ας πει ότι θα ξαναπροσπαθήσει, ότι θα τη βοηθήσει η κατάσταση στην Ισπανία, ότι απαιτείται περισσότερος χρόνος, περισσότερη υπομονή. Αλλά ας πει την αλήθεια.

 Το πιο ανησυχητικό εδώ είναι ότι η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ μοιάζει να θέλει να παρουσιάσει την κατάσταση ως νίκη. Και να χρησιμοποιήσει την εσωτερική σύγκρουση για να μετασχηματίσει τον ΣΥΡΙΖΑ σ” ένα κόμμα με «κλασική» κομματική πειθαρχία. Αυτό είναι το ανησυχητικό.

 Το θλιβερό είναι ότι θα βρει ένα μεγάλο κομμάτι της κοινής γνώμης απρόθυμο σύμμαχο. Όχι μόνο επειδή τα κυρίαρχα ΜΜΕ έχουν κάνει τη δουλειά τους. Αλλά κυρίως επειδή ο κόσμος έχει κουραστεί. 

Σε αυτό τον κόσμο, που έχει κουραστεί, άλλωστε, απευθύνθηκε ο ΣΥΡΙΖΑ μετά το 2012, ζητώντας την «ανάθεση» που ως τότε απευχόταν, λέγοντας ότι η μόνη πιθανότητα να αλλάξουν οι πολιτικές ήταν με τη συμμετοχή των αγωνιζόμενων πολιτών.

Την αλήθεια. Έστω την ύστατη ώρα.



 πηγή