Το πράσινο μίλι ενός λαού.

Οι πολιτικοί εντός και εκτός Ελλάδας οδηγούν ένα λαό στην “Ηλεκτρική καρέκλα”. Μεγάλα και παχιά λόγια συνοδεύουν τον μελλοθάνατο λαό στη θέση που του έφτιαξαν. 

Οι ξένοι που μας το παίζουν σήμερα τίμιοι, γνώριζαν εδώ και πάρα πολλά χρόνια την οικονομική κατάσταση της Ελλάδας αλλά δε σταμάτησαν να μας δίνουν λεφτά και να μας χώνουν πιο κάτω.


 Γνώριζαν ότι πολλά πήγαιναν σε διάφορες τσέπες ή τέλος πάντων, όχι εκεί που έπρεπε και όπως έπρεπε. Ποιο ήταν λοιπόν το σκεπτικό που μας δάνειζαν συνέχεια;
 

Δάνειζαν γιατί η Ελλάδα έπρεπε να υποδουλωθεί για να μπορούν εκβιαστικά να της αρπάξουν όσα περισσότερα μπορούν. Βρήκαν το τέλειο θύμα με τους αχόρταγους Έλληνες πολιτικούς και έδεσε το πράγμα. Έχουμε φτάσει στο σημείο να τα έχουν πάρει πολλαπλάσια και να μας ζητούν κι’ άλλα. Φυσικά δεν είναι μόνο αυτός ο λόγος, είναι κι άλλα συμφέροντα από πίσω, πιο πέρα από εμάς.

Έχουμε γίνει θεατές σε ένα θέατρο που άλλα λένε οι ξένοι και άλλα εμείς. Κάθε λίγο και λιγάκι εμείς είμαστε αισιόδοξοι και οι ξένοι όχι. Ο ένας ρίχνει το φταίξιμο στον άλλον και εμείς στη μέση να μη ξέρουμε τι να πιστέψουμε. 

 Ένα πενταετές παιχνίδι -και όχι μόνο- συνεχόμενα στην πλάτη μας. Ένα παιχνίδι που ότι και να πάει στραβά, δε θα φταίει κανένας πολιτικός, κανενός κόμματος. Το ποιος θα την πληρώσει όμως στο τέλος, είναι γνωστό!

Αυτό που λέω εδώ και καιρό σε φιλικές κουβέντες αλλά και από το μπλογκ, είναι ότι θα πουν λίγο πολύ οι ξένοι κάποια στιγμή 

«Εμείς κάναμε ότι μπορούσαμε, δώσαμε χρόνο, κάναμε υπομονή, μπλα μπλα… Αλλά η Ελληνική κυβέρνηση δεν έπραξε τα δέοντα, αυτοί φταίνε».

Εννοείται πως θα φταίμε εμείς γιατί ο σκοπός τους είναι να μη χαλάσει η εικόνα της εξουσίας. Δεν μπορούν να αφήσουν την Ελλάδα να κάνει αυτό που θέλει γιατί θα ξεσηκωθούν κι άλλοι. Βασικά, αν δουλεύεις στο μπουρδέλο ως εκδιδόμενη και δεν έχεις σκοπό να φύγεις μακριά, μαγκιές στον νταβατζή δεν κάνεις. Αυτός ο “νόμος” επικρατεί και εμείς ως χώρα εκδιδόμαστε ασύστολα στις ορέξεις τους εδώ και χρόνια.

Κοντά λοιπόν στους πέντε μήνες πάνε κι έρχονται και διαπραγματεύονται. Εντάξει διαπραγματεύονται, αλλά τι στα κομμάτια διαπραγματεύονται τόσους μήνες; Όταν έχεις καθαρές θέσεις λες στους άλλους 

«Κύριοι, εμείς αυτά μπορούμε, άντε να πάμε και λίγο πιο εκεί, τέλος».

 Τόσα ταξίδια, τόσες αισιοδοξίες, τόσος χρόνος χαμένος, τόσες κόκκινες γραμμές που κοντεύουν να χαθούν στις μεταφράσεις, γιατί όλα αυτά;

Από τη μία ακούμε «ο λαός μας ψήφισε για να μείνουμε στο ευρώ χωρίς μνημόνιο» -τρίχες κατσαρώτατες- 

και από την άλλη «δεν μπορούμε να δεχτούμε αυτά που μας ζητάνε».

Διάλεξε επιτέλους κύριε Τσίπρα, ή πας σε ρήξη και σώζεις ως ένα βαθμό την πολιτική σου ύπαρξη μια και έχεις αυτό-στριμωχθεί με όλα αυτά που έταζες, ή σκύβεις και μετράμε το πόσο ελαστικό κορμάκι έχεις και ‘σύ. Η άλλη πλευρά όχι μόνο δεν κάνει πίσω, αλλά μια ζωή θα ζητάει περισσότερα.

Εκείνο που μάλλον βασανίζει πολύ την κυβέρνηση -στην περίπτωση που δεχθούν τη συμφωνία- είναι το πώς θα τα παρουσιάσουν όλα αυτά σε εμάς. 

Τι να πουν για να μας πείσουν -όπως και οι προηγούμενοι- πως είναι όλα για το καλό μας. Όλα για αυτό το άτιμο το ευρώ, το μη χείρον βέλτιστον για το λαό θα μας πουν και θα εννοούν για την πάρτη τους.

Για εμένα, Μπουρλότο! Που έλεγε και η Σαπφώ κι όποιος αντέξει. Αρκετά πια με τον χλευασμό, την ειρωνεία και αρκετές άλλες άσχημες συμπεριφορές από τους δήθεν συμμάχους.

Αμαχητί στην εκτέλεση δε γουστάρω να πάω ούτε ως μονάδα, ούτε ως χώρα. Μπουρλότο για να μάθουν όλοι τους ότι το παιχνίδι στην πλάτη μας δεν το αντέχουμε άλλο. Όσο και να προετοιμάζονται οι έξω για το εκβιαστικό Grexit, θα την ακούσουν και αυτοί για τα καλά.

Κλείνοντας, ένα από τα καλά που κάνει η Ζωή Κωνσταντοπούλου ως Πρόεδρος της Βουλής με τους αστυνομικούς γύρω από τη Βουλή που τους πάει κόντρα, είναι ότι σαν τους χρειαστούν, δε θα είναι εκεί ή δε θα είναι και πολύ πρόθυμοι να κλείσουν τον δρόμο σε αυτούς που θα μπουκάρουν μέσα. 

Θα πέσει πολύ ξύλο και στις δύο περιπτώσεις γιατί ο λαός, -πέρα του ότι δεν έχει ξεκαθαρίσει τι θέλει- δε θα αντέξει άλλα μέτρα, αλλά ούτε και τη ρήξη.

Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα έτσι που τα έκαναν και αυτοί. Κάποια στιγμή θα αγριέψουν τα πράγματα και τότε θα δούμε το σκίσιμο που θα πέσει και δε θα είναι του μνημονίου.

πηγή