Δημήτρης Χριστούλας – Δεν ξεχνάμε

Σαν σήμερα 4/4/2012, ο Δημήτρης Χριστούλας άφησε την τελευταία του πνοή λίγα μέτρα από το ελληνικό κοινοβούλιο.

Πολιτικοποιημένο άτομο, ενεργός πολίτης, αγωνιστής όπως έλεγαν όλοι όσοι τον ήξεραν, καλλιεργημένος, πλησίασε σε ένα δέντρο της πλατείας Συντάγματος στις 4 Απριλίου του 2012 και χρησιμοποιώντας πιστόλι έδωσε τέλος στη ζωή του.

 

Πρώτα μια κραυγή οργής, αγωνίας: «Δεν πρέπει να αφήνουμε χρέη στα παιδιά μας … Δεν αυτοκτονώ, με σκοτώνουν». Και μετά, ένας κρότος δυνατός. Ακολουθεί μια σιωπή για κλάσματα του δευτερολέπτου και μετά, φωνές, κλάματα και κόσμος,

νέοι, μεγάλοι, όλοι, δεν μπορούσαν γύρω από τον Δημήτρη Χριστούλα, αδυνατώντας να πιστέψουν τι είχε συμβεί.

«Δεν έχω άλλη λύση από ένα αξιοπρεπές τέλος»

Πάνω του, βρέθηκε ένα σημείωμα: «Η κατοχική κυβέρνηση Τσολάκογλου εκμηδένισε κυριολεκτικά τη δυνατότητα επιβίωσής μου που στηριζόταν σε μια αξιοπρεπή σύνταξη που επί 35 χρόνια εγώ μόνον (χωρίς ενίσχυση κράτους) πλήρωνα γι’ αυτήν. .

 

Το βράδυ της 4ης Απριλίου του 2012, οι περισσότεροι Ελληνες πολίτες  αποχαιρέτισαν έναν άνθρωπο που δεν αυτοκτόνησε. Τον «σκότωσαν». Το ίδιο ισχύει και για τους φοιτητές στη Λάρισα, το ίδιο και για πολλούς συνανθρώπους μας που, καθημερινά, σβήνουν εξαιτίας της οικονομικής εξαθλίωσης.

 

Γιώργος Γ.

 

ΠΗΓΗ 

 

 Ποιος τη ζωή μου, ποιος την κυνηγά
να την ξεμοναχιάσει μες στη νύχτα;
ουρλιάζουν και σφυρίζουν φορτηγά
σαν ψάρι μ' έχουν πιάσει μες στα δίχτυα