Μη με κοιτάτε Φοβάμαι… Οι ανατριχιαστικές αποκαλύψεις των παιδιών στην Ιερισσό για την βία των μπάτσων

Αποστολή στην Ιερισσό.
Ακόμη κλαίει από τα χημικά η Ιερισσός. Τρομοκρατημένα από την επέλαση των ματ τα μικρά παιδιά. Όλες οι γενιές μια γροθιά συνεχίζουν τον αγώνα:
«όταν θα νικήσουμε θα το γιορτάσουμε»!

- «Μη με κοιτάτε, φοβάμαι». Ο ΜΑΤατζής τα χάνει όταν του απευθύνεται ο 5χρονος Γιάννης.
- «Γιατί φοβάσαι, αγόρι μου; Τι θα σου κάνω;».
- «Αυτά που μας κάνατε στο χωριό μας χτες».

Ο μικρούλης κρατάει τη μαμά του από το χέρι έξω από τα δικαστήρια του Πολύγυρου. Μαζί με εκατοντάδες συγχωριανούς στέκουν απέναντι στους αστυνομικούς με τις ασπίδες που έχουν ζώσει το κτίριο και στους ακροβολισμένους άντρες των ΜΑΤ. 

Μέσα οι συγχωριανοί τους. «Το πάθος για τη λευτεριά είναι δυνατότερο από όλα τα κελιά», το σύνθημα που δονεί την ατμόσφαιρα βγαίνει από τα στόματα παππούδων, γιαγιάδων, παπάδων, μαθητών.

Σχεδόν όλο το χωριό –άυπνο, κουρασμένο, αλλά όχι γονατισμένο- συμπαραστέκεται στους 4 «τρομοκράτες» που παρουσιάστηκαν στον εισαγγελέα Πλημμελειοδικών με την αυτόφωρη διαδικασία για οπλοκατοχή, κατοχή γουόκι τόκι και κροτίδων.

Πόσο σοβαρά είναι όλα αυτά; ρωτήσαμε τον δικηγόρο Βασίλη Τζιμούρτο.

«Είναι μια απεγνωσμένη προσπάθεια να βαφτιστούν τρομοκράτες ή εγκληματίες άνθρωποι οικογενειάρχες και να συσχετιστεί ο οποιοσδήποτε αντιδρών στην καταστροφή του τόπου με την επίθεση στις Σκουριές.

Το αδίκημα της κατοχής ενός αδήλωτου και σε χρόνια αχρησία κυνηγετικού όπλου αλίμονο αν αρκεί για να θεμελιώσει οποιαδήποτε αυτουργία σε τέτοιου είδους γεγονότα.

Η προσπάθεια κατασυκοφάντησης και δημιουργίας ενόχων από τα ΜΜΕ δεν κάνει τίποτα άλλο από το να καταδεικνύει τον αληθινό αγώνα των κατοίκων».

Το βράδυ της Τσικνοπέμπτης η Ιερισσός δεν έκλεισε μάτι: παρακολουθούσε οργισμένη τα δελτία ειδήσεων, άκουγε εμβρόντητη τον υφυπουργό Παιδείας να λέει πως δεν προσήχθη κανένας από τους μαθητές, παρηγορούσε τα παιδιά της. Αυτά τα παιδιά που από πολύ νωρίς προχθές είχαν συγκεντρωθεί έξω από το σχολείο τους για να βγουν σε ζωντανή σύνδεση στα κανάλια και να ζητήσουν από τον υπουργό Δημόσιας Τάξης να παραιτηθεί.

«Ζήσαμε έναν κανονικό πόλεμο και τώρα καταλαβαίνουμε τι σημαίνει επικοινωνιακός πόλεμος», μας λέει η 15χρονη Κ.Μ., ένα από τα κορίτσια που σύρθηκε στην αστυνομία. «Μας πήραν τρεις μαθητές στο τμήμα κι ο υφυπουργός έλεγε ότι δεν συνέβη κάτι τέτοιο. Τους δείχνουμε τα δακρυγόνα στην αυλή και λένε ότι μόνο ένα έπεσε μέσα. Πήγαινε στην αυλή να δεις».

Οντως, παρ” όλο που στην Ιερισσό έβρεχε όλη νύχτα, η μυρωδιά από τα χημικά αιωρείται στην ατμόσφαιρα και στην αυλή του σχολείου υπάρχει ακόμα κίτρινη σκόνη. «Ο γιος μου είναι 12 χρονών. Δεν μπορεί ακόμα να συνέλθει. Φοβάμαι πως σακάτεψαν τις ψυχές των παιδιών μας για πάντα», λέει η μητέρα Ε.Η.

«Μπήκε στο χωριό ένας κανονικός στρατός. Οταν έπιασαν τη «17 Νοέμβρη» πήγαν δύο τζιπ. Πού σκόπευαν όλα αυτά; Νομίζουν ότι θα μας τρομοκρατήσουν; Γι” αυτό κινάμε τώρα μαζικά για το δικαστήριο. Εμπρός», λέει ο Γ.Κ. Χτες στον Πολύγυρο, σήμερα στη Θεσσαλονίκη, την Τρίτη στην Κομοτηνή, οι κάτοικοι της Χαλκιδικής δεν σταματούν να διαδηλώνουν. Και να είναι απίστευτα ευρηματικοί: σκαρώνουν συνθήματα στο λεπτό και τα διαδίδουν στόμα με στόμα. 

«Ησουνα μικρός και είχε ανεργία, ρουφιάνος πήγες κι έγινες στην αστυνομία». «Οσες κι αν κάνετε, σκυλιά, προσαγωγές, χρυσάφι δεν θα πάρετε απ” τις Σκουριές». «Πάχτα, Δένδια, Σαμαρά, ήρθε η ώρα να μπείτε στα κελιά». Αυτά ήταν τα συνθήματα που γεννήθηκαν χτες.

«Εγώ είμαι η γενιά του ’40 και τώρα πολεμάνε τα παιδιά και τα εγγόνια μου. Δεν κάνω πίσω!»

Ηταν μια μέρα της γυναίκας αλλιώτικη από τις άλλες. Καμιά τους δεν είχε όρεξη για γιορτές: της μιας ο άντρας πέρασε τη νύχτα του στο τμήμα, της άλλης το παιδί δεν μπορούσε να ανασάνει, της τρίτης το μωρό γαντζωνόταν στο λαιμό της και ούρλιαζε κάθε φορά που το πλησίαζε ξένος. 

Παρ” όλα αυτά, με τις ντουντούκες τους, τα πανό τους και τα μπλουζάκια «όχι στο χρυσό» που δεν βγάζουν ποτέ από πάνω τους, οι γυναίκες της Χαλκιδικής ήταν πάλι χτες στο δρόμο: άλλες έξω από τα δικαστήρια, άλλες προετοιμάζοντας τη σημερινή πορεία στη Θεσσαλονίκη.

Πρώτη πρώτη η σούπερ γιαγιά, που έκανε τον γύρο του Διαδικτύου όταν στην προχθεσινή εισβολή των ΜΑΤ στην Ιερισσό βγήκε στην πρώτη γραμμή τραγουδώντας. «Τι να γιορτάσουμε παιδάκι μου εμείς τώρα; Εμείς μόνο να φωνάξουμε μπορούμε. Θα γιορτάσουμε όταν νικήσουμε», λέει η κυρία Καίτη, ετοιμοπόλεμη και σήμερα με τα αθλητικά της παπούτσια, «για να τρέξω άμα χρειαστεί πάλι, πουλάκι μου».


Η κυρία Καίτη, με μάσκα και κασκόλ, βγήκε μπροστά στους ΜΑΤατζήδες: «Ελάτε να σας πω εγώ, που είμαι η γενιά του ’40». Η γιαγιά άρχισε να τραγουδάει: «Δεν μας φοβίζουν μάνα μου οι σφαίρες και τα κανόνια». Πώς το βρήκες τόσο θάρρος γιαγιά; τη ρωτήσαμε. 

«Εμείς ζήσαμε πόλεμο και Κατοχή, τέτοιο πράγμα δεν ξανάδα. Επίτηδες μπήκα μπροστά και τους φώναζα «δεν έχετε μάνες, βρε». Λέω, γριά είμαι, θα με σκοτώσουν; Ε, ας με σκοτώσουν.

 Καθόλου, μα καθόλου δεν φοβήθηκα κι αύριο άμα ξανάρθουν πάλι θα βγω. Τι νομίζουν; Οτι θα ρίχνουν μπουμ μπουμ και θα κάνουμε πίσω; Εγώ είμαι η γενιά του ’40 και τώρα πολεμάνε τα παιδιά και τα εγγόνια μου. Δεν κάνω πίσω».

Το πιο αθώο θύμα της προχθεσινής εισβολής είναι μόλις 10 μηνών!
Η Ιωάννα είναι το πιο μικρό θύμα της προχθεσινής επέλασης των κρανοφόρων στην Ιερισσό. Είναι μόλις 10 μηνών και το βράδυ της Πέμπτης βρέθηκε στο νοσοκομείο του Πολύγυρου πνιγμένη από τα χημικά.

 

 

Ασυγκίνητη η κυβέρνηση

Ακλόνητη από τις αντιδράσεις των κατοίκων που ζουν με τον εφιάλτη της καταστροφής του τόπου τους, η κυβέρνηση συνεχίζει να στηρίζει με πυγμή τα χρυσά μεγαλοεπιχειρηματικά συμφέροντα στη Χαλκιδική.

«Η κυβέρνηση έχει ήδη εγκρίνει και ολοκληρώσει τις ενέργειες και τις διαδικασίες που απαιτούνται προκειμένου να εκδοθούν άμεσα οι απαιτούμενες οικοδομικές άδειες», δήλωσε χτες ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Σ. Κεδίκογλου. 

 

Για τα χρυσωρυχεία της Θράκης, «θα επανεξετάσει τα νέα στοιχεία εμπειρογνωμόνων», λέει, «προτού προχωρήσει στην τελική της απόφαση». Ξέχασε να το προσθέσει, αλλά εννοείται: ερήμην των κατοίκων.



Ρεπορτάζ: Ντίνα Δασκαλοπούλου Φωτ.: Μάριος Λώλος για την Εφημερίδα των Συντακτών

 

 

http://www.ramnousia.com