Μακάρι να αγανακτούσες.. έστω κι έτσι!

”Πουλημένα τομάρια είμαστε..”, μου έγραψε λίγο πριν ο φίλος ο Παναγιώτης στο FB. “Τώρα να τους τάξει ο Σαμαράς έξτρα επίδομα 600 ευρώ το μήνα, θα ήταν ο καλύτερος πρωθυπουργός που πέρασε από την Ελλάδα, ο μεγαλύτερος πατριώτης..” 

 

Το πιστεύω! Λαός με επιλεκτική αμνησία.

Ο Έλληνας και τη νοοτροπία του. Μόνο από απόσταση μπορείς να τα κατανοήσεις αυτά τα δύο. Και θέλει χρόνια “εξωτερικών” σπουδών, πίστεψέ με.
Το να παρατηρώ και να μαθαίνω τον Έλληνα, μου θύμισε το ρητό που λέει: “γνώρισα τους ανθρώπους και αγάπησα τα ζώα”.
Πίστεψέ με, αν γνωρίσεις καλά τον Έλληνα, δεν υπάρχει περίπτωση να τον αγαπήσεις.

Και δεν μιλάω για τα φωτεινά –μα μειοψηφία, σε σύγκριση με τα άχρηστα- παραδείγματα που πάντοτε υπήρχαν, υπάρχουν και θα υπάρχουν γύρω μας. Μιλάω για τα μιάσματα, που αυξάνονται και πληθύνονται, χωρίς να μειώνονται ποτέ.

Πόσα είναι τα μιάσματα;
Ένας σχεδόν ολάκερος λαός.. η πλειοψηφία του, και όσοι λένε ΟΧΙ, ή εθελοτυφλούν ή ανήκουν σ’ αυτή την ομάδα λαού.

Λαός που κοίταζε μόνο την πάρτη του. Λαός που αγαπούσε το ψέμα και λάτρευε τους ψεύτες. Λαός που αγαπούσε τα κούφια λόγια και τις μάταιες υποσχέσεις. Λαός που έχει στο αίμα του την προδοσία και την πονηριά. Λαός που για ένα μήνα καλοπέρασης δικής του, θυσίαζε για 11 μήνες το γάλα των παιδιών του, το νοίκι στον σπιτονοικοκύρη, τα δανεικά κι αγύριστα που πήρε, από όπου κι αν τα πήρε. Λαός που αντί να σου πει ευχαριστώ για το ψωμί που του δωσες, σου έπαιρνε και τη δική σου μπουκιά από το στόμα.

Εδώ ακόμη πίνουν νερό στο όνομα του μεγαλύτερου ψεύτη, λαοπλάνου και καταστροφέα της χώρας, του “σιδερένιου” γαμίκουλα, που είπε την τρομερή εκείνη μαλακία “η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες”, κάτι που ήταν είναι και θα είναι πέρα για πέρα ψέμα, γιατί ποτέ η Ελλάδα δεν ανήκε στους Έλληνες, από εποχής Βυζαντίου και δώθε.

Πίστεψαν, ψήφισαν, και συνεχίζουν ακόμη δικαιολογούν τον γιό του σιδερένιου γαμίκουλα, το χάπατο, με το σπινθηροβόλο βλέμμα του βοδιού, που δίνει διαλέξεις σε πανεπιστήμια του εξωτερικού, όπου δεν υπάρχει φόβος από γιαούρτια, που είπε την άλλη μαλακία που θα μείνει επίσης στην ιστορία, ότι, “λεφτά υπάρχουν”. Όμως λεφτά δεν υπήρχαν, ούτε θα υπάρξουν ποτέ.

Πίστεψαν τον άνθρωπο με τον ελαιώνα στη μάπα, που τους έλεγε “παίξτε στο χρηματιστήριο”, και οι μαλάκες έπαιζαν, μέχρι που ήρθε η μέρα που τους έκοψαν το παιχνίδι άγαρμπα κι ακόμη κλαίνε.
Τρέχουν όπου τους δουν στο δρόμο και τους φιλάνε το χέρι με ευλάβεια.

Παπάδες που κατάντησαν τις εκκλησίες τους σε πραγματικούς οίκους εμπορίου και μπουζουξίδικα, και οι ίδιοι έδειξαν άφθαστο ταλέντο στις επιχειρήσεις, ατιμάζοντας το πετραχήλι που φοράνε και το λειτούργημά τους.

Ένας λαός, μεγαλωμένος με ένα και μόνο όνειρο, να μπει στο δημόσιο, όπου, “βρέχει χιονίζει, η καραβάνα γεμίζει”.
Ένας λαός, που γαλουχήθηκε από τηλεπαράθυρα, Πρετεντέρηδες, Ανίτες Πάνιες, κωλάδικα, τουρκοσήριαλ, iPhone, iGamish, και το μουνί της Χάιδως.. Περίμενε μετά εσύ να κάνει επανάσταση αυτός ο συρφετός, μαλάκα.

Και να μου λέει κάποιος φίλος εδώ, ρε συ Νικόλα, μην τα γράφεις έτσι.. θα σε βρίσουν, θα αγανακτήσουν μαζί σου..
ΜΑΚΑΡΙ.. ΑΥΤΟ ΘΕΛΩ!
Να τους δώ μια φορά αγανακτισμένους στ’ αλήθεια και τι στον κόσμο.

Αν καταφέρω εγώ ο ανύπαρκτος, να τους εξαγριώσω με ένα κείμενό μου, είμαι ήρωας, τη στιγμή που δεν το κατόρθωσαν 300 πουλημένα τομάρια τόσα χρόνια στη βουλή, η πείνα, η εξαθλίωση, οι αυτοκτονίες, και η διεθνής διαπόμπευσή τους..

ΑΓΑΝΑΚΤΗΣΤΕ ΡΕ ΓΑΜΩ ΤΗΝ ΑΓΑΝΑΚΤΗΣΗ ΜΟΥ ΜΕΣΑ..!!

 http://nikos63.blogspot.gr/2013/02/blog-post.html