Τρίτη 28 Αυγούστου 2012

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΙΔΗΣ ...ΕΝΑΣ ΜΟΝΑΧΙΚΟΣ ΤΑΞΙΔΕΥΤΗΣ


Α[youtube=]

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ  ΠΑΝΑΓΙΩΤΙΔΗΣ
ένας  μοναχικός  ταξιδευτής







Επώνυμο: Παναγιωτίδης

Όνομα: Απόστολος

Έτος γέννησης: 1947 Μήνας: Ιούνιος.

Επάγγελμα: Συνταξιούχος - Συγγραφέας.

Ενασχόληση με το γράψιμο: Από το Γυμνάσιο έγραφα διηγήματα.
Ποίηση άρχισα μετά. Σε μεγάλη ηλικία.
Σαν Δημοσιογράφος δημοσίευσα  πολλά  άρθρα. στις εφημερίδες
"Πρωτεύουσα" όπου κι εργαζόμουν, "Πρώτη","Αυριανή" κι "Ελευθεροτυπία". 

Με το μυθιστόρημα άρχισα, ν' ασχολούμαι μετά το 1990.
Έχουν εκδοθεί υπό μορφή αυτοεκδόσεων τα μυθιστορήματα
"Ήταν σαν παραμύθι" και "Η ζωή αρχίζει τα χαράματα",
που σύντομα επανακυκλοφορεί από τις Εκδόσεις "Εν Τύποις". 

Ολοκληρώνεται και θα κυκλοφορήσει προσεχώς
το μυθιστόρημα "Σήμερα το πρωί λίγο πριν τις πέντε", 
που αναφέρεται στην κακοποίηση των γυναικών.
Υπάρχουν και ζητούν τον εκδότη τους οι Ποιητικές Συλλογές:
"Ούριος Άνεμος" , "Λαϊκές Νότες" ποίηση για τραγούδια και "Έξοδος Κινδύνου".
Υπάρχουν κι άλλες τρεις συλλογές ατιτλοφόρητες









ΜΟΝΟΙ



Στη στροφή της απανεμιάς
της μέρας χάσαμε το σήμα,

μα όταν είπαμε : "Τι κρίμα!",

στο μονονπάτι είδαμε,

ν' ασπρίζει ο χιονιάς.



Τότ' ένα περιστέρι,
σαν την ομίχλη γκρίζο,

μπροστά μας πέρασε νομίζω

κι εχάθη σαν αστέρι



στα δέντρα σαν σκιά,

ενώ πυκνό έπεφτε χιόνι.

Ήμασταν στο δάσος μόνοι

και είχαμε παρέα το βοριά.





ΠΡΟΣ ΝΟΤΟ



Η ξηρά δε φαίνεται πια.

Θάλασσα και ουρανός μας ζώνει.

Ένα φεγγάρι θ' ανατείλλει μισό.

Φεύγ' η  μέρα και νυχτώνει.



Του λιμανιού χαθήκαν τα φανάρια.

Πορεία σταθερή προς Νότο.

Η διαταγή ήρθε απ΄τον πρώτο.

Θ' αργήσουμε, να δούμε την αυγή.



Κάτω απ' το φως του φεγγαριού

μια φυσαρμόνικα στην πρύμνη κλαίει.
Του χωρισμού ένα τραγούδι λέει,

που μελωδια ήταν κάποτε

ενός χαμένου δοξαριού.



Φώτα πορείας κι εσύ οδηγός.

Σύννεφο η ομίχλη μας τυλίγει. 

Πυκνό το σκοτάδι

κι η βάρδια

μα το συναίσθημα

της μοίρας πλοηγός.





ΧΟΡΕΨΑΝ ΟΙ ΑΛΗΘΕΙΕΣ



Χορέψαν οι αλήθειες

κι εμείς γίναμε λέξεις.

Απόψε πώς θ' αντέξεις

για ν' αλλάξεις συνήθειες;



Σαπίσαν τα κομμάτια,

που άφησ' η ζωή μας.

Πώς χάθηκ' η πνοή μας

και κλείσαμε τα μάτια;



Φυσάει ο αγέρας.

Το σούρουπο σιμώνει.

Σφυρί, φωτιά κι αμμόνι
ο πυρετός της μέρας







http://clubs.pathfinder.gr/aktina/1513685
















΄

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Τα δημοσιεύματα δεν αποτελούν θέση η άποψη δική μας αλλά Πολιτών και Bloggers. Επίσης δημοσιεύονται άρθρα εφημερίδων και περιοδικών.
Παρακαλούμε όταν υποβάλετε σχόλιο, να μην χρησιμοποιείτε υβριστικούς χαρακτηρισμούς
και να αποφεύγετε τα greeklish.