Μια φορά και έναν καιρό… ήταν μια χώρα.

(Το κείμενο που ακολουθεί δημοσιεύθηκε στην κυριακάτικη εφημερίδα ΤΟ ΧΩΝΙ)

Τρία χρόνια πριν, στις 23 Απριλίου, σε όλη την επικράτεια, οι καμπάνες χτυπούσαν χαρμόσυνα. Επιτέλους είχε βρεθεί ο ηγέτης που θα έσωνε την χώρα.

Του Αη Γιώργη και ο Γιωργάκης ο αντιεξουσιαστής έκανε ένα δώρο στον εαυτό του. Μια σωτηρία της χώρας.

Ο Γιωργάκης ο αντιεξουσιαστής είχε ένα όραμα. 


Να γκρεμίσει τον καπιταλισμό. Έκανε τα πάντα για να ξεσηκώσει τον λαό ενάντια στην πλουτοκρατία, τις πολυεθνικές και προπαντός τις τράπεζες.

Μείωσε μισθούς, έκοψε δώρα, έκοψε συντάξεις, διέλυσε τα εργατικά δικαιώματα, διέλυσε το ασφαλιστικό, έβαλε φόρους και ξανά φόρους… 

Αλλά ο λαός τίποτα. Δυστυχώς αυτός ο ηγέτης δεν είχε τον λαό που του άξιζε.

Τουλάχιστον άφησε έναν άξιο συνεχιστή της προσπάθειας του. Τον Αντωνάκη τον σφουγγαράκη. Ο οποίος είναι αποστάτης της τάξης του. Προσπαθεί μέσα από το αστικό σύστημα να γκρεμίσει τον καπιταλισμό. 

Αλλά ο λαός συνεχίζει να ζει στον κόσμο του. Η τελευταία ελπίδα για μια επανάσταση θα είναι ο Τσε Τσιπράκος.

Αν ούτε με τον Τσιπράκο δεν ξεσηκωθεί ο λαός τότε μπορώ να πω ότι πράγματι του αξίζει ένας πασοκοφώτης.

 

τρία χρόνια τώρα έχουμε χορτάσει να μας σώζουν. Κάθε τρεις μήνες και μια σωτηρία.  Πρέπει να είμαστε ο μοναδικός λαός που σώθηκε τόσες πολλές φορές σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα.

Αν περάσει ένα τρίμηνο και δεν σωθώ αρχίζω και νιώθω μια δυσφορία. 

Τα αποτελέσματα της σωτηρίας τα βλέπουμε συνεχώς δίπλα μας και τα βιώνουμε.

Με ρεκόρ ανεργίας, (Ισπανοί φάτε την σκόνη μας) οι ευτυχισμένοι πολίτες αυτής της χώρας έχουν απαλλαγεί από τα δεσμά της μισθωτής δουλείας και πλέον έχουν άπλετο χρόνο για να απολαύσουν την ζωή τους.

Χωρίς χρήματα πολλοί Έλληνες δίνουν ένα

διαφορετικό ενδιαφέρον στην ζωή τους καθώς συμμετέχουν στο πανελλήνιο παιχνίδι «Βρες τρόφιμα στα σκουπίδια». 

Χιλιάδες άνθρωποι κοιμούνται τα βράδια σε παγκάκια δισεκατομμυρίων αστεριών. 

Επιτέλους αφήνουμε τα ψυχρά σπίτια που μας ψυχοπλακώνουν και ζούμε στην φύση.

 

Επίσης μετά από τις επίμονες προσπάθειες των κυβερνήσεων των τριών ετών σωτηρίας οι Έλληνες απαλλάσσονται από το  απάνθρωπο μικροαστικό θεσμό της ιδιοκτησίας.

Πλέον ο στόχος είναι να μην έχει κανείς πολίτης ιδιοκτησία καθώς αυτή προκαλεί δεινά στις ανθρώπινες σχέσεις. Και φυσικά έτσι θα είμαστε ακόμα πιο κοντά στον αναρχισμό.

Μάλιστα οι προνοητικοί πολιτικοί μας μας προφύλαξαν και από τον κίνδυνο του ΚΚΕ. Για να μην μας πάρουν τα σπίτια οι κουκουέδες τα έδωσαν στις τράπεζες.

Για να καταλάβουμε τι θα παθαίναμε αν δεν μας έσωζαν οι πολιτικοί (που εμείς επιλέξαμε, ως σοφός λαός) αυξήθηκε ο φόρος του πετρελαίου αντιστρόφως ανάλογα με την μείωση των εισοδημάτων.

Έτσι κανείς δεν μπόρεσε να αγοράσει πετρέλαιο. Να λοιπόν πως θα ήταν η ζωή μας χωρίς ευρώ.

                            

Και έζησαν οι τραπεζίτες καλά και εμείς χειρότερα…

Μικρός Φωκίων

 απόσπασμα   πηγή